Waarom je heel gelukkig moet zijn met je studieschuld

Ik maak weleens grappen over dat ik niet meer kan inloggen bij DigiD zodat ik ook niet kán weten hoe hoog de schade is. Maar dat is natuurlijk kletskoek.

Ik weet dondersgoed dat ik lang heb gestudeerd (tien jaar, joe), veel en altijd heb bijgeleend én dus best een studieschuld heb open staan. Maar ja. Ik ga intussen wel uit eten. Ik shop. Ik geef uit. Ik koop een huis bijvoorbeeld. Oeps. Soms voel ik me bij grotere aankopen een tik schuldig: kan ik niet beter wat extra aflossen zodat ik schuldvrij ben? Maar dan denk ik ook weer: ach, elke maand wordt er iets afgeschreven, ik heb er niet al te veel last van en het is zoals het is. Want ik ben juist blij met m’n studieschuld. En jij vanaf nu óók.

Want het is natuurlijk gewoon een goed teken: je bent een levensgenieter. Altijd al geweest. Natuurlijk werkte ik tijdens mijn studies ook, maar ach, dat extra geld van de IB-Groep (heet dat nog zo, nee hè? God, ik word oud) kwam elke maand toch wel weer van pas. Dat gold vast hetzelfde voor jou. Als je een behoorlijke schuld hebt sinds je studietijd dan mag je blij zijn met jezelf. Je kiest voor geluk. Je koos toen ook voor pret en plezier. Voor het pure leven, je denkt niet te veel na over morgen en dat is prima. Hoeft ook niet altijd. In je jonge jaren wilde je juist feest kunnen vieren, kunnen doen waar je zin in had en eerlijk? Dat is goud waard. Die volledig onbezorgde tijd komt namelijk nooit meer terug.

Zo ben ik dankzij mijn vrienden bij DUO (ah ja, zo heet het geloof ik) in die jongere jaren op wereldreis gegaan. Heb maanden in Australië en Nieuw-Zeeland gereisd, Bali gezien, met een vriendin naar Las Vegas geweest (hier kan ik beter geen post over schrijven) en via Los Angeles en New York terug naar huis. Het was té gek. Een herinnering voor het leven en nou ja, ik zeg niet dat je zomaar overal geld moet lenen want dan heb ík het weer gedaan en krijg ik boze ouders op mijn dak, maar het is voor mij die schuld die nu nog open staat meer dan waard. Hoe suf het ook is dat er elke maand geld wordt afgeschreven, ik heb er geen tel spijt van.

Dus. Als je nu wat ouder bent en die studieschuld braafjes aflost, wees dan elke maand trots op jezelf. You did it: je was een échte student. Zoals het studenten betaamt, om een los en wild leven te leiden, zonder te piekeren over spaargeld en die 200 euro per maand moeten aflossen als je eenmaal aan het werk bent. Kon jou het schelen: je was blij dat je je huur kon betalen en wodka-appelsap kon drinken in de kroeg. Ik ben trots op je.

Hop, als je nog studeert, zet die lening op maximaal en gá die wereld zien. Geef mij maar de schuld. You’ll thank me later.