Waarom Koningsdag minder leuk is dan Koninginnedag
“Het is weer koooo-ning-in-neeee-dag”, zo eindigde het zelfverzonnen lied van mijn schoolmeester uit groep acht. Het was een ware compositie. Het hele dorp zong het mee net na het Wilhelmus en vóór de Zilvervloot bij de aubade op het grasveld voor het bejaardentehuis. Al die oude besjes wuiven voor het raam en ik loeren naar de scooterboys. Ja, ik was wat vroeg met mijn interesse in jongens.
Maar Koningsdag steekt mager af bij Koninginnedag. Ook al kunnen we nu zien wat Máxima en de prinsesjes voor knaps dragen, snappen we dat Wim-Lex geen zin heeft in eindeloze koekhapsessies en doen we eigenlijk allemaal hetzelfde als toen, het lijkt anders, het voelt anders, het ís anders.
Allereerst: Bea doet niet meer mee. En dat was toch een geruststellende gedachte, dat zij ergens in het land met engelengeduld naar Oudhollandse spelletjes stond te kijken en de oranjevolgelingen de hand schudde. Ik mis Bea een beetje.
Plannen worden laat gemaakt. Ik ben nu wat paniekerig een rondje aan het appen, want hé, we moeten toch wel wat gaan doen, maar stiekem denk ik aan een lange lunch en een wandeling op het strand. Vroeger wist je het gewoon, zonder plan de campagne. Van de vrijmarkt naar het terras, van het terras naar de kroeg, van de kroeg bij een leuk schepsel thuis en hop, de boot op en weer af de dag daarna.
Koninginnenacht klinkt beter dan Koningsnacht. Geef toe: Koninginnenacht was een belofte, dat het beter en wilder en gekker was dan de dag die daarop volgde.
En dan de dag die eigenlijk de after van de nacht was. Een klein beetje brakken in de zon, ontbijten met de buren, een drankje om het toch te proberen en wat te laat ‘s avonds de trap opstommelen omdat de dag een ietsepiets uit de hand liep.
Mijn vriendinnen hebben kinderen en dan zitten ze ineens zelf op zo’n kleedje glazen limo te verkopen met de kleine spruit. Ik moet er wat aan wennen, eerlijk, gewoon wennen.
Ik zoek de gouden tip om Wim-Lex’ dag net zo leuk te maken als die van Bea. Anyone?
