Waarom Marianne Zwagerman even in de hoek moet

En er ook heel snel weer uit mag

En daar was Marianne Zwagerman, die op een experience sprak over dat we op moesten houden met mensen lager opgeleid te noemen. Ik bleef hangen bij de video in mijn tijdlijn, vond dat ze best wel een punt had, omdat ik altijd denk dat het maar goed is dat elk mens talent heeft voor iets anders en dat Kees een daverende advocaat is en dat Jan-Pieter de mooiste dingen met zijn handen maakt. Hoe onhandig is het als we allemaal genadeloos kunnen bloemschikken of de wereld gevuld is met Karl Lagerfelds? Dat wordt een bende, een modische en bloemrijke dat wel, maar een bende. Je bent niet lager opgeleid, zegt Marianne, praktisch opgeleid is hoe we het vanaf nu moeten noemen. 1-0 voor Marianne, dacht ik eigenlijk. Totdat ze bij 1 minuut en 43 seconden begint over de studie Vrijetijdsmanagement, met een nógal cynische stembuiging, wat eigenlijk zegt: hé jij daar met je studie, dat had je net zo goed kunnen laten, want het slaat he-le-maal nergens op.

Ik belde even met Reuben Wijnberg, teamleider van de opleiding Leisure & Events Management in Amsterdam, om te kijken wat ze zélf van Mariannes relaas vonden. “Ik vond de discussie tussen hoog- en laagopgeleid een goede, alleen is het jammer dat ze een studie waar ze blijkbaar zo weinig kennis over heeft kleineert om een punt te maken. Ze weet ook niet half hoe de studie in elkaar zit,” zegt Reuben. “Wij geven samen 50 tot 75 miljard uit per jaar aan leisure en dat is nog los van toerisme. Onze studie, een pittige kan ik zeggen, wordt elke zes jaar geaccrediteerd, wij focussen op Urban Leisure omdat we in Amsterdam zitten. Die stad concurreert met steden als Berlijn, Kopenhagen en Barcelona om de beste vrijetijdskwaliteit ter wereld. Amsterdam doet het zó goed dat het zelfs te druk wordt.”

De student leert in vier jaar álles over conceptontwikkeling, marketing, productie en management. Klinkt toch wel als een forse opleiding, denk ik zo. Reuben: “Onze studenten zijn producent bij het Loveland-festival, doen sales voor filmmuseum Eye, coördineren de events van Artis en starten een cateringzaak die als een tierelier loopt. De succesvolle ondernemer Anna-Maria Giannattasio is oprichter en creatief directeur van Puur Events en studeerde Leisure & Events.” Ik googelde haar even en zag dat ze Heineken, Coca Cola, Rabo en KLM tot haar klanten mag rekenen. Maar dat is geen studie waard, zegt Marianne, want wat leer je daar in godesnaam? Saillant detail: nul procent van de alumni die 1,5 jaar of langer geleden afstudeerden zit zonder baan.

Marianne, ik denk dat die zaal van het seminar waarvoor je spreekt vol zit met dánk aan studenten Vrijetijdsmanagement. In je kleedkamer staat bruisend water en een groene salade klaar omdat de organisator (die in de collegebank zat bij die studie) ervoor zorgt dat hieraan gedacht wordt. De marketingtruc om de zaal te vullen van de Leadership Experience zou zomaar uit de koker van dit type kunnen komen. Vrije tijd is een branche, waar je twintig man personeel in kunt hebben en een miljoen omzet kan draaien (dit is het quotum voor succes in een onderneming, predikt Marianne in haar boeken), net als autotechniek of advocatuur. We willen tot middernacht dansen op festivals, eten uit kartonnetjes bij een foodtruck, vertier voor de deur van het vakantiehuis, Solex rijden omdat we dat nooit deden en je boot parkeren in een vlamnieuwe jachthaven. Klinkende knaken, dat is vrije tijd, economie. Ondernemers, die daar misschien wel bij je in de zaal zitten, verdienen hieraan. En waarom zou een vrijetijdsmanager minder zijn dan een automonteur?

Ik vond je pleidooi vóór de praktisch opgeleide mens goed, tot je een ander schoffeerde. Op mediavlak was het trouwens tegen het geniale aan, want iedereen heeft het erover. Ik ook, ja. Waarvan akte.