Waarom met handbagage reizen gewoon best wel irritant is
Het was me gelukt. En wat was ik trots. Alles in mijn kleine allerschattigste SUIT SUIT koffertje gestopt. Ik ben drie dagen met geliefde in Italië en hij had me ervan overtuigd dat het echt fijner was. En sneller. Dus ik toog naar Douglas, kocht daar allerleukste kleine potjes en flesjes waar ik mijn crèmes en shampoo in deed en dacht bijzonder goed na over mijn garderobe. Maar ik ben er klaar mee. Volgende keer reis ik weer met de grote zus van SUIT SUIT erbij. En wel hierom.
Lijkt me duidelijk
Je kunt dus echt weinig mee nemen en hebt nul ruimte over voor souvenirs. Dat is nadeel numero uno. Maar er is meer.
De douane
Want wist je dat je je liquids ook uit de koffer moet halen? Dus naast mijn Isabel Marant-laarzen, laptop, camera, telefoon, boarding pass moest ik nu ook weer alles overhoop halen op zoek naar mijn toilettasjes die ik natuurlijk vakkundig ver had weggestopt. Wat een gedoe. Ik veroorzaakte een ware verstopping bij de band. En dan alsnog gefouilleerd worden. Dat lijkt wel standaard tegenwoordig. Ik begin het bijna lekker te vinden.
Geheime spulletjes
Die durf je dus ook niet mee te nemen. Want zeker te weten dat ze die zien zitten en hoe gênant zou het zijn als de douanier van dienst even jouw nieuwste seksspeeltje in de lucht houdt.
En dan dit
Dit is dus het allerirritantste. Kom je bij het toestel, zijn de bagagevakken vol en moet je alsnog je koffer inchecken. Nu had ik een bijzonder vriendelijke steward die hem wegmoffelde achter zijn koffer (dat noem ik het SUIT SUIT-effect, zo’n schattig koffertje wil je gewoon bij je hebben) maar mijn vorige tripje naar Berlijn overkwam me precies hetzelfde. Weer handbagage, weer inchecken. Toen trof ik een minder vriendelijk personeelslid die me toebeet dat ik dan maar eerder had moeten komen. Maar wijsneus, dat is nou het hele idee van reizen met handbagage; dat het je tijd scheelt. Dus als jij me binnenkort ziet met ene gigantische koffer al ga ik maar twee dagen weg; je weet hoe het komt.
