Waarom we altijd naar dezelfde plek op vakantie willen

Je kunt veel over de mens zeggen, maar wat je vooral het beste kunt zeggen is dat we gewoontedieren zijn. We houden van al dat we kennen. We vrezen voor het onbekende.

Hoe reislustig we ook zijn, heel veel mensen gaan toch graag steeds naar hetzelfde vakantieadres terug. Hetzelfde huisje, hetzelfde plaatsje, hetzelfde hotel. Of tenminste naar hetzelfde vakantieland. Dat heeft natuurlijk meerdere redenen. Want we zijn bijvoorbeeld sneller enthousiast over een vakantieplek omdat we daar emotioneel mee verbonden zijn. En je bent emotioneel verbonden met een plek als je er al eens bent geweest, natuurlijk. We herkennen iets. Na een lange reis komen we alsnog een beetje ‘thuis’. ’O god ja, dit dorpje, dit strandje, weet je nog, wat we in dit restaurantje hebben uitgespookt, en ach, dat kroegje op de hoek zit er nóg, kijk er staat nog pasta vongole op de kaart, o, en laten we morgen daar en daar reserveren’. Het schept een band met je medevakantiegangers. Een band met jezelf.

Het werkt ook in een cirkel: de kans is groot dat wanneer je er al twee keer bent geweest, je ook een derde keer je koffers pakt om naar deze stek te verkassen. Waarom denk je dat vakantiehuizen zo goed verkopen? Je weet wat je kunt verwachten en dat lijken maar wat veel mensen prettig te vinden. Je weet waar je je zuurverdiende geld aan uitgeeft. Waar we dan vooral vaker naar terug willen? Italië staat op nummer één, Frankrijk op plek twee en Spanje op drie. Het is ergens ook wel praktisch, want je ziet toch niet het hele land in één keer.

Een vraag blijft het wel: je bent er al zo vaak geweest, wil je niet meer zien van de wereld? Het antwoord is nee. We zijn dol op tradities, het vertrouwde. Juist misschien omdat we steeds voller zitten in onze hoofden en steeds meer stress hebben, hebben we geen puf voor een slopende vakantie waarin het allemaal zoeken is naar een aardig tentje. Terwijl je dat aan de Franse kust allang had gevonden. We willen meer gemak op reis omdat we thuis al zoveel gedoe aan onze hoofden hebben. En als dan ook nog de ober in dat ene tentje aan het strand je naam nog weet van het jaar daarvoor, kijk, dan is het helemaal compleet. Het liefst boek je daar dan, ter plekke, op dat strandje, alvast je ticket voor volgend jaar.

Ach, gewoon doen. Whatever makes you happy, toch? En die wereld loopt niet weg. Kun je altijd nog gaan zien als je in een gekke bui bent.