Wat je denkt als je camera nog in de selfiestand staat

Even een fotootje maken. Zonder vrees tik je het icoontje van de camera op je scherm aan om dat beeldige ontbijtje (dat heel erg aan het afkoelen is) te vereeuwigen. En. je. schrikt. je. een. ongeluk. Caught in action, maar dan niet in fraaie action, zullen we maar zeggen. Dit overkomt me zo’n drie keer per week. De schrik, de angst, de uitroep; de complete verbijstering dat ik het in me heb om er zó uit te zien als mijn camera nog in de selfiestand staat.

1. On-der-kin. Gigantisch onderkin-alert. Hoe dun je ook bent, er ontstaat een onvervalst flubbertje (of aanzienlijke flubberrr) tussen kin en hals, alsof iemand een rolladedraadje stevig tussen de huidplooien heeft bevestigd en die twee (of drie of vier) kwabben het mooie resultaat zijn.

2. Ik hoef nooit meer een V-hals aan, mijn nek heeft een V-hals. Van zichzelf. Gewoon helemaal puur natuur, een soort gekkig lijnenspel dat zich tussen de sleutelbeenderen afspeelt. Het is de Bermudadriehoek van mijn hals, volgens mij kun je er dingen in verliezen, zo diep.

3. Kijk ik zo? Is dit mijn neutrale ik-ben-me-nergens-van-bewust-hoofd? Had iemand me dit gewoon een keer kunnen zeggen? Wacht, zij zien me vanuit een andere hoek. Les om nooit te vergeten: zorg dat mensen je niet schuin van onderen kunnen bewonderen.

4. Je staat erop zoals je eruit ziet, zei mijn vader altijd. Maar mensen, we hebben te maken met hoeken in ons leven. Flatteuze hoeken, medium-neutrale hoeken en hoeken waarbij je van jezelf op de vlucht slaat. Hier hebben we te maken met precies die laatste angle.

5. Mijn neusgaten lijken op de ingang van de Coentunnel, met de lichten uit. Ik weet niet wat zich daarbinnen afspeelt, maar het moet veel zijn. Mijn neusgaten lijken in verhouding tot mijn hoofd zo pak ‘m beet de helft in beslag te nemen. Ik heb twee heel grote gaten in mijn hoofd. Duistere gaten.

6. De vorm van mijn hoofd heeft wel iets weg van een ei en dan niet op een schattige Calimero-manier, nee. Op een ei-uit-de-eierdoos-manier; te puntig van boven en al het gewicht aan de onderkant rond de kin. En zonder bereiding ook gewoon minder smakelijk.

7. Die poriën, jongens, die zijn gewoon groot genoeg om erin te diepzeeduiken.

8. Trouwens, volgens mij heb ik ook deukjes in mijn kin. Ik heb van mijn hele lang zal ik leven nog nooit deuken in mijn kin gehad, hoe kom ik daaraan? Of beter: hoe kom je van deuken in je kin áf? Googelt: hoe kom ik van deuken in mijn kin af.

Er is maar één oplossing om dit leed weg te nemen: even je arm de lucht in, met camera en al en die fijne van-bovenaf-hoek aan jezelf laten zien. Echt, die hoek heelt alle wonden, tot de volgende keer dat je je camera per abuis in de selfiestand hebt staan.

P.S.: Misschien dat zo’n fijn maskertje helpt.
P.P.S.: Zo niet, dan kun je altijd nog een lesje selfies maken mee pakken.