Zeg dit niet tegen een zwangere vrouw

Er zijn nou eenmaal bepaalde dingen die je beter niet tegen een zwangere vrouw kunt zeggen. Toen ik in verwachting was van Otis, verbaasde ik me nogal over de gevoelens en verhalen die dit losmaakten bij mijn medemens. En dan heb ik het niet over mijn goede vrienden (waar ik behoorlijk veel van kan hebben), maar over relatief onbekenden die plots de drang voelden om een (vaak naar) verhaal met je te delen, van nare bevallingsverhalen (zelfs met fatale afloop) tot aan ongevraagde handtastelijkheden of vragen die je tijdens die negen maanden gewoon ab-so-luut niet wilt krijgen. Om te voorkomen dat je in een van deze valkuilen trapt, heb ik voor jullie een lijstje met de belangrijkste ‘don’ts’ gemaakt.

• Het lijkt alsof zo’n gezellig rond buikje opeens een vrijbrief is voor mensen om aan je te mogen zitten. Zo stond ik in een restaurant te wachten op een tafel en plots voelde ik een hand op mijn buik van een personeelslid. Laat ik je een ding vertellen: zit NOOIT ongevraagd aan een zwangere buik.
• Nu een goed vriendinnetje zwanger is, zie ik grappig genoeg dezelfde vragen op haar afgevuurd worden: ‘Goh, ben je pas 14 weken? Wat heb je al een dikke buik!’ ‘Oh moet je nog twee maanden? Ik hoop voor je dat die buik niet nog verder uitdijt.’ Je voelt je voor het overgrote deel van de tijd al dik, log en onaantrekkelijk, en dit werkt niet bepaald motiverend. Denk even twee seconden na en buig het om naar een compliment: ‘Wat ben je mooi zwanger!’ of ‘Wow, wat is die kleine al groot geworden!’ Klinkt een stuk gezelliger, toch?
• In een week tijd kreeg ik drie keer de vraag: ‘Goh, is het een tweeling?’ Nu had ik echt niet zo’n grote buik, dus snauwde ik vrij resoluut terug dat ik zeker weten geen tweeling kreeg. Wat bleek: ze hadden het over sterrenbeelden. Ik denk dat mensen deze kennis vaker niet dan wel paraat hebben, dus neem het zekere voor het onzekere en vermeld er even bij dat je naar het sterrenbeeld vraagt om een zeer ongemakkelijk gesprek te voorkomen.
• Op de een of andere manier lijkt een zwangere vrouw wel een vrijbrief voor alle verhalen over horrorzwangerschappen of bevallingen. Hoeveel nare bevallingsverhalen ik wel niet heb aangehoord, maar eentje spande toch wel de kroon. Samen met Jon was ik op honeymoon in LA en in een heerlijk vintagewinkeltje liep de eigenaresse resoluut op mij af en legde haar hand op mijn buik (daar ga je al! Zie punt 1). Vervolgens vroeg ze of ik een jongen of een meisje kreeg, waarna ze direct haar eigen zwangerschapsverhaal uit de doeken deed, dat eindigde met een doodgeboren zoontje. Echt een vreselijk en verdrietig verhaal en sinds dat moment had ik elke week wel even de angst gehad dat mij dit ook zou overkomen. Bewaar deze ervaringen en verhalen maar voor na de bevalling.