8x hieruit blijkt dat ik géén perfectionist ben

Misschien komt het doordat ik moeder ben van een tweeling (waardoor je nooit tijd hebt), maar misschien komt het gewoon door mezelf.

Ik vind mezelf geen perfectionist en dat vind ik dan eigenlijk wel weer best. Ik kan niet wakker liggen van niet opgehangen lijstjes die bedoeld waren voor de geboorte van mijn zoontjes die inmiddels zeven maanden oud zijn. Ik kan niet malen om vijf minuten te laat zijn ergens en dan alsnog een speen vergeten zijn. Ik kan me ook niet druk maken om een beetje kleding op de slaapkamervloer, vier vieze koffiekopjes in de gootsteen of wat vieze slabben op tafel. Er wordt gewoon lekker geleefd en daar hoort wat mij betreft een redelijke dosis chaos bij. Chaos houdt je scherp, is het niet? En als dat niet zo is, dan zorgt chaos er in ieder geval wél voor dat het nooit saai is.

Nog meer duidelijke signalen dat ik géén perfectionist ben:

1. Soms krijgen mijn kinderen koude melk en voordat nu iedere moeder woest wordt: alleen als we onderweg zijn en de melk wat is afgekoeld. Dat gehannes in tentjes en vragen of ze het op willen warmen om vervolgens kokend hete melk terug te krijgen die dan weer een half uur moet afkoelen… Met twee krijsende kinderen in de wagen? Nee, dank je. Dan maar praktisch en snel. Want nogmaals, twee gillende baby’s… Die wil je zo snel mogelijk zoet hebben.

2. Soms negeer ik het spuug op de mouw van één van mijn kinderen. Of het spuug op mijn trui. Droogt vanzelf weer.

3. Soms negeer ik de wasmand een dag of drie. Daar heb ik eerlijk gezegd na drie dagen stiekem spijt van, want dan ben ik een jaar bezig in het washok en hebben mijn kinderen suffe kleren aan naar de crèche.

4. Soms doe ik eerst voordat ik nadenk. Gewoon brutaal mailen, iets vragen, iets opperen, ook als het misschien niet zo’n geweldig plan is. Dat zien we later wel.

5. Soms vind ik gewoon goed goed genoeg. Het hoeft niet allemaal tot in detail perfect  te zijn voor mij en precies te gaan zoals het hoort. Hoe hoort het eigenlijk? Ik vouw de kleren van mijn kinderen op zoals ik dat wil en ik match de broekjes met de truitjes zoals ik dat wil. Er is geen perfecte manier om te moederen. En orde en regelmaat is boring.

6. Sparen kan ik niet, hoe graag ik het ook zou willen. Ik heb weinig zelfbeheersing als het op nagelbijten aankomt en wat ik ook moet doen, ik doe het vast en zeker last-minute. Zo ook dit stukje tikken, om maar iets te noemen.

7. Ik stress niet zo snel. Het komt allemaal wel goed, op welke manier dan ook. Misschien niet de snelste of makkelijkste manier, maar het gaat wel.

8. Soms te laat, soms met natte haren, soms met ongekamde haren, soms te vroeg, soms te snel, te sloom, te gevoelig, te emotioneel, te negatief, te positief, te blij, te moe. Je kent het wel: het is vaak niet helemaal precies perfect. Maar that’s fine. That’s life.

Kijk, mijn liefde zal wat minder blij zijn met de kleren op de badkamervloer en de vergeten speen. Maar ach, verder? Wat maakt het uit dat niet alles exact klopt of is zoals je denkt dat het moet. Je bent wie je bent en iedereen heeft zo zijn of haar dingetjes. Ik wíl niet eens perfectionistisch zijn, het lijkt me hondsvermoeiend. Dat je niet weg durft op werk voordat je alles 91 keer hebt gecheckt. Of dat je niet kunt slapen voordat je hele keuken glimt. Nee hoor, ik slaap heerlijk met die vieze koffiekopjes in de gootsteen.

Maar ik ga dit weekend wel écht die lijstjes ophangen in de kinderkamer. Beloofd.