Aloha from Doha

Marhaba, lieve Amayzers. Och, als je nu kon zien met welk uitzicht ik dit stuk aan het  tíkken ben, you don’t wanna know. Or actually you do. We zijn zojuist ingecheckt in het Four Seasons Hotel en vanaf kamer 515 kan ik zeggen dat het strand (en de haven met de privéjachten van the rich and famous) er op z’n Beyoncés bij ligt.

Op uitnodiging van Qatar Airways ben ik in Doha en de reisstaart kwispelt. Nee, ik was hier nog nooit geweest. Wel in het Midden-Oosten (Dubai, welteverstaan), maar Qatar is een geheel nieuw land met nieuwe ervaringen en als ik ergens gelukkig van word, dan is het van verse stempels in het paspoort. Qatar is op de kaart makkelijk te missen en misschien ook niet de allereerste plek waar je aan denkt aan reisbestemming, maar ik moet zeggen: you should. De stad verrast me. De ontzettend vriendelijke mensen, hun liefde voor cultuur en kunst, de architectuur, het weer; you name it.

Gek om te bedenken dat we het hebben over een plek die een aantal jaar geleden nog totaal bestond uit woestijnvlakte, maar inmiddels is uitgegroeid tot bloeiende metropool en de thuisbasis is voor vele expats en langzaamaan door steeds meer toeristen wordt ontdekt. Persoonlijk zou ik het combineren als tussenstop, een paar dagen Doha en dan door richting bijvoorbeeld Azië (of de Malediven, die zijn hier ook vier uurtjes vliegen vandaan).  Druk je meteen twee vakanties in één achterover.

Afijn, even wat background voor als je geen flauw idee hebt wie/wat/waar: Doha heeft ongeveer 800.000 inwoners en ligt aan de Perzische Golf. Een gemiddeld flesje water is duurder dan benzine (want: oliestaat en water is überhaupt een ding in de woestijn), en als ze hier ergens goed in zijn is het in competitief de hoogste torens bouwen, winkelen en kneitergoede restaurants de grond uit stampen. Het is er altijd warm (de zomermaanden zijn écht bloedjeheet,  dus dat is iets om rekening mee te houden), maar op het moment dat ik hier vertoef tikken we een aangename 25 graden aan.

Gisteren bezochten we Souq Waqif (een traditionele markt waar je inner Carrie Bradshaw omhoog popt en je ineens puntschoenen en gouden theepotten wilt kopen) en straks worden we opgehaald voor een Arabian dune safari en dineren we in de woestijn. Het dieetdagboek van deze week wordt éfkes verschoven naar volgende week, want ondanks het feit dat ik die sportkleding toch echt in de koffer heb zitten, heb ik spontaan besloten hier te genieten en de draad volgende week thuis weer op te pakken. Ik bedoel: de deurbel van mijn hotelkamer ging net en er werden macarons gebracht. Tja, ik weet niet, maar je snapt het.

Vooral een groot hoogtepunt hier: de restaurants. Daar maak ik zeer snel voor jullie een lijstje van. Daarnaast: ik zag gisteren Naomi Campbell én Diane von Furstenberg door de lobby lopen van mijn hotel en rumour has it dat Johnny Depp ook hier ergens op aanraakafstand vertoeft. Je snapt dat het mijn persoonlijke doel wordt een vleugje Depp op te snuiven de komende dagen. Een soort jacht naar de truffel, maar dan anders. Poeh. Zoveel indrukken, so much to tell… Maar nu is er een zon en een groep gezellige mensen die op me wacht, dus ik ga de lappie dichtknallen. Wil je meer Doha, houd mijn Instagram de komende dagen in de gaten op @kikiduren. Yalla, yalla! Die zon laat niet op zich wachten, joeeeee, I’ll be back!