Als je op de eerste vakantie zonder je kinderen gaat voel je je zó

Ik ga naar Ibiza en neem mee: mijn vriendin. Ik laat thuis: mijn hele gezin. Dat voelt ontzettend gek en het is spannender dan ik dacht.

Elk jaar ga ik een paar dagen naar het Spaanse eiland om, nou ja, niet veel water te drinken en niet veel te slapen, zeg maar. Vorig jaar was ik zwanger en besloten we het uit te stellen. En nu is het moment er: we are going to Ibiza. Back to the island, tutututu. Maar mijn kinderen en mijn man blijven thuis en de eerste keer weg als je moeder bent is toch even slikken. Ik heb er zin in, in die paar dagen voor mezelf en een paar dagen weer keten zoals ik vroeger deed. Dagen kletsen en dagen lachen met een vriendin. Het is een cadeau na alles wat ik dit jaar heb meegemaakt. En mijn man is thuis en dus komt het allemaal goed, I know. Maar ik zie er ook tegenop, omdat ik nu twee liefste zoetste mannetjes heb die ik niet mee kan nemen en die ik moet missen. Ik mis ze al als ik op de bank televisie kijk en ze net een uur in hun bedje liggen. Ja, echt, de moeder die ik dacht dat ik nooit zou worden… Ik ben het geworden.

Ik app mijn zus over mijn heimweegevoelens, die ik dus al heb nog voordat de vakantie begint. Ze noemt me een kleffe moeder, stuurt acht lachende huilende emoji’s en zegt dat het goed is voor me, die ene keer per jaar even niet bezig zijn met luiers en speentjes en slaapzakjes en pap en rompers in de wasmachine. Ze heeft gelijk. Ik bén ook een kleffe moeder, denk ik dan, maar ja, zo is het dan maar. Ik kan gewoon niet zonder m’n baby’s. Ik wil ze altijd zien en knuffelen en kussen en bij me hebben en dan opeens vier dagen in een hotel zitten in een ander land… Het voelt alsof ik ze verraad. Ik weet het, ik overdrijf. Maar ik kan er niets aan doen. Dit denken kleffe moeders nu eenmaal.

Dus: help. Ik ga en ik kijk er zó naar uit, maar ik vind het ook zó lastig om het moederen los te laten. Het is mijn lievelingsrol in mijn leven. Natuurlijk ga ik genieten. Natuurlijk maak ik lol. En misschien is het goed om even op te laden, bij te tanken. Dan kan ik daarna weer met frisse moed aan die gebroken nachten beginnen. Maar oh, die knoop in mijn maag…

Zouden ze volgend jaar al oud genoeg zijn voor een weekend Ibiza?