Bingen maar: van series bingen word je slimmer

Dít is nog eens lekker nieuws. Zulk soort nieuws dat je krijgt en dat je éindelijk overtuigd kan zeggen: JA. Wanneer Netflix je weer eens vraagt ‘of je nog wel aan het kijken bent’ wanneer je de achtste aflevering achter elkaar kijkt (wanneer gaan ze nou eens stoppen met dat vragen?). Of een JA wanneer mensen verbaasd vragen of je écht die serie volledig hebt gezien die afgelopen week pas uitkwam. Oeh, en óók als mensen vragen of je zeker weet dat je niet mee uitgaat vanavond, maar liever met Netflix op de bank ligt. Ja. Ja. JA.

Want het nieuws waar ik het over heb is dat je van bingen dus gewoon slimmer schijnt te worden. Hártstikke educatief, al die series die we massaal kijken. Als we Ellen ter Gast mogen geloven dan, die dit in haar boek ‘De dappere kijk’ beschrijft. Ellen, ik hou nu al van je, typ ik terwijl ik m’n derde aflevering Gossip Girl van vandaag (vandaag ja, niet van de afgelopen jaren natuurlijk) opzet. Schaamteloos, want dit is goed voor me.

Maarre, wat leren we dan precies? Volgens Ter Gast leren we door de verschillende situaties die we tegenkomen in de series, onze kijk op de wereld te vergroten. Ook leren we veel van het gedrag van de personages die we zien. Je gaat jezelf bedenken hoe jij zou handelen in soortgelijke situaties – en daar leer je dus weer van. En door de situaties te bespreken met je omgeving steek je daar ook weer wat van op.

Helemaal goed nieuws dus. Goed voor onze kijk op de wereld én goed voor ons relativeringsvermogen. Alleen dat discussiëren met je omgeving, daar moet ik misschien nog even een persoonlijke drempel over. De schaamte voor het vele bingen is vaak nog íets te erg aanwezig. Maar wil iemand anders het met me erover hebben of Ross en Rachel nou echt on a break waren? Dat Chuck en Blair véél leuker zijn dan Dan en Serena? Of weet je, het maakt eigenlijk niet uit: kies jij maar een serie, ik praat wel mee. Is goed voor ons.