Blijf van m’n stroopwafel af

Dus ik slof over Utrecht Centraal, heb zin in espresso en stop bij de Appie To Go. Ik loop met een grande boog langs de verse frambozen (mag ik van mezelf niet meer kopen want vier euro per bakje en ik kocht die dingen vier keer per week = 48 euro per maand aan frambozen = gestoord, zo worden we nooit rijk) en dan ineens stuit mijn oog op Het Gevaarlijke Vak van de Zoetigheid.

En toen gebeurde het.

Pepernoten.

De fuckers zijn weer in town.

Daar gaat m’n summerbody.

Nee, niet eens. Al heb ik wel van een collega vernomen dat ze al in het eerste winkelschap gespot zijn. Nee, het zijn de stroopwafels waar mijn lip van gaat trillen. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee of dat van geluk of ellende is. AH stroopwafel banaan-karamel, zie ik staan. Ah, verrassend. Een soort Tony’s Chocolonely, kom, we spelen even allemaal in op de salty caramel vibe, maar dan persen we er ook nog even bananen in. Origineel wel. I’m impressed. Naast de bananenstroopkoeken knipoogt er een ander pakje naar me. Stroopwafels metsinaasappel. Wokee, interesting. Gekkig wel. Toch? Denk ik. Ik sta al iets minder stevig op mijn benen. En toen kwam ‘ie. Stroopwafels met – I kid you not – aardbei. AARDBEI. EN DAARNA MANGO-CHILI. EN DAARNA ROZEMARIJN ZEEZOUT STROOPWAFELS EN TOEN VIEL IK FLAUW BIJ DE LAVENDEL-ZWARTE PEPERSTROOPWAFELS.

Lang verhaal kort: ik weet eigenlijk niet zo goed of we in deze tolerante alles-kan-alles-mag-maatschappij nou helemaal GEK zijn geworden (ik zie de Facebookgroep ‘Blijf van onze stroopwafels af!!!’ nu al geboren worden) of dat ik dit toch wel weer spannend vind. Ofzo. Hoe dan ook de zoete spicy fruitylicious stroopwafel heeft me van m’n à propos gebracht. Weet je wat? Ik koop die fuckers allemaal en binnenkort een culinaire video van mijn kant. Zéér benieuwd. Stay tuned.