Bloot op Instagram; wat kan wel en wat niet?

In je nakie op Instagram, daar heeft de één meer moeite mee dan de ander. Maar dat we er allemaal iets van vinden, dat is crystal clear. Ik zal meteen met de billen bloot gaan, want mijn villa achterwerk staat ook in volle glorie op de Instagram feed. Judge me niet, judge me niet. Ik kan me zowel in kamp coltrui als in kamp crop top inleven. Dit is wat ik vind van al dat bloot op Instagram.

Kamp coltrui

Ik sta met één been in kamp coltrui, want soms is het gewoon slim om je aan te kleden. Je mannelijke collega’s zien die blote navel en kadetjes ook. Is dat handig? Ik weet het niet. Of als je gaat solliciteren, dan kan je baas in spe misschien best een beetje terugdeinzen van al dat nude op je social. Ergens is het ook wel privé, toch? Naar aanleiding van wat bikinifoto’s in Australië kreeg ik de vraag van mijn vorige baas of ik ook een bepaald genre kalenders verkocht. Dat wil je toch liever niet horen. Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam wijst uit dat we er ook stikonzeker van raken met z’n allen, van al dat naakt. Ik vergelijk mijn buik ook met die van Anna Nooshin en mijn billen met Doutzens derrière. Ga je  spontaan alleen nog maar van aan de bleekselderijsap. En soms, niet altijd, maar soms, vind ik dat hele blote Temptation-genre op Instagram ook een tikkeltje ordinair. Kwestie van smaak.

Kamp crop top

Oké, en dan kamp crop top, want daarin staat mijn andere been. Als je een subtiele blootfoto plaatst, dan vind ik dat kunst. Echt waar, ik hang het zo thuis aan de muur. Als je het goed doet, dan wil ik het dus ook best in mijn feed zien. Daarnaast is het woman empowerment. Embrace your body, want wat we juist door deze beweging zien is dat lichamen in alle soorten en maten worden gedeeld om ‘het perfecte postuur’ te doorbreken. En om nog even terug te komen op mijn eigen kiekjes waar wat meer bloot vel op te zien is; die zijn gemaakt op een continent waar het op dat moment 40 graden was. Ik kan beter dealen met een blote bil als het in een logische context gefotografeerd is. Als er in februari ijspegels aan je neus hangen, dan vind ik het iets meer tijd voor fleecevesten in plaats van voor foto’s in onderbroeken en microbehaatjes.

En als je onzeker wordt, dan heb ik nog wel een zinnetje voor je dat je soms tegen je zelf moet mompelen als je een slanke, celluliteloze den over een zonnig strand ziet rennen: ‘Good for you, the same for me.’ Laat je niet gek maken.