Dagboek van een model

Lily spendeert haar dagen als model en holt van shoot naar show en door naar weer een casting. Op Amayzine vertelt ze je alles over hoe haar leven écht is. Onder een andere naam, dat wel, maar dat betekent dat ze alle juicy details kan delen. Deze week: wonen in een modellenappartement.

Over modellenappartementen doen vaak de ergste horrorverhalen de ronde. Het is op papier een goed concept. Het bureau heeft in de stad verschillende appartementen die ze tegen een lage prijs aan hun modellen verhuren. Behalve het lage bedrag per nacht slaap je er vaak ook met andere meiden van je bureau, dus je hebt meteen huisgenootjes en misschien wel vriendinnen in een nieuwe stad.

Helaas is dit niet altijd het geval. Zelf heb ik maar één keer in een modellenappartement geslapen en toen heb ik besloten dat ik liever een Airbnb huur, alleen, of met een vriendinnetje samen.

Het appartement

In het programma Models in Paris sliepen de meiden in een prachtig appartement in Parijs. Goed geregeld natuurlijk, maar ik kan je garanderen dat de normale modellenappartementen er een tikkeltje anders uitzien. Iedereen een eigen kamer? Zeker niet. Vaak deel je met minimaal vier meiden een kamer. Het kleine slaapkamertje bestaat dan uit twee (of meer) stapelbedden. Iedereen leeft uit een hutkoffer, dus de vloer is verstopt onder een enorme stapel kleding, koffers, was en schoenen.

In de keuken staat een permanente afwas, aangezien niemand zin heeft om voor de ander op te ruimen. Vaak staat er nog eten van de vorige bewoners, maar omdat niemand weet wat van wie is, wordt er niks weggegooid. Veel meiden verblijven maar een aantal nachten in zo’n appartement, sommige blijven voor maanden. Het is zo chaotisch dat je dus nooit kan weten of de eigenaar van dat halve pak havermout alweer vertrokken is of een serie ligt te kijken in haar stapelbed. De woon- of eetkamer (als die er is) wordt vaak nauwelijks gebruikt. De meeste meiden trekken zich met oortjes terug in hun kamer of eten buiten de deur.

De badkamer is misschien nog wel de meest vieze plek van allemaal. Denk alleen maar aan de haren van alle bewoners (en ex-bewoners) in het doucheputje. Ik denk dat dat al genoeg zegt.

De huisgenoten

Soms heb je geluk en heb je heel gezellige huisgenoten. Dan kun je samen koken, maar liever nog samen uit eten en de stad ontdekken. Ik ken genoeg meiden die vriendinnetjes hebben gemaakt in zo’n appartement. En natuurlijk is het een stuk minder eenzaam om met mensen samen te wonen als je in een nieuwe stad aankomt, maar vaker is het het geval dat de meiden in zo’n appartement langs elkaar heen leven. Iedereen heeft een heel andere ritme. Sommige meiden liggen de hele dag op de bank omdat ze geen werk of castings hebben. Sommige meiden hebben een calltime om zes uur ‘s ochtends en zetten hun wekker daarom al om half vijf, terwijl iemand anders dan net een vrije dag had en eindelijk kon uitslapen. Je kan je wel voorstellen dat dat kan leiden tot frustratie, ruzie en jaloezie. Daarnaast zijn er ook ontelbaar verhalen over gestolen kleding, eten, krultangen, make-up of zelfs geld. Never trust a model in need.

Gekke situaties

Je weet dus nooit met wat voor meiden je opgescheept komt te zitten. Toen ik in een modellenappartement sliep, deelde ik mijn kamer met een Russisch en een Pools meisje. Het Russische meisje had onze bedden aan elkaar geschoven, want dat leek haar gezelliger. So far for personal space. Ik had niet zoveel behoefte om zo dicht bij haar te slapen, dus na de eerste nacht heb ik mijn bed weer naar de andere kant van de kamer geduwd. Ten eerste omdat ik haar niet kende, ten tweede omdat zij er een gewoonte van maakte om cornflakes in bed te eten. Trust me: je ochtend beginnen met het vegen van cornflakesresten uit je bed en de kruimels uit je haar plukken is geen pretje. Het Poolse meisje daarentegen at niet. Nooit. Zij zat dag en nacht te bellen met haar vriendje thuis. Pools klinkt voor mij, zacht uitgedrukt, niet als een lief slaapliedje om lekker bij in slaap te vallen. Gelukkig werkte ik veel en was ik nauwelijks thuis. Dat werd me trouwens niet in dank afgenomen; zij zaten namelijk al twee maanden zonder shoots.

Het raarste verhaal dat ik tot nu toe heb gehoord is dat een meisje midden in de nacht wakker werd van een gek geluid. Ze knipte haar bedlampje aan en zag tot haar schrik haar huisgenootje, lam, naast haar bed plassen. Ik weet nou niet of ik hier keihard om moet lachen of huilen, maar de volgende ochtend had de wildplasser er maar even een kleedje overheen gelegd. Opgeruimd staat netjes?

XX Kusjes van Lily