Dagboek van een model

Deze week is het tijd om een echt ‘lief dagboek’-stukje te schrijven. Ik neem jullie mee van Schiphol naar Londen en geef jullie een kijkje in de gedachtes die ik diep vanbinnen heb, maar die ik beter niet hardop kan uitspreken.

Dinsdag

Rot rot rot (oké, niet precies het woord dat ik in gedachten uitriep, maar laten we het netjes houden) wekker, sneergeluid. Veel te vroeg is het nog, maar ik heb er nu eenmaal zelf voor gekozen om de vroege ochtendvlucht te boeken, zodat ik nog een nachtje lekker in mijn eigen bed kan slapen. Gisteren heb ik op het allerlaatste moment pas m’n koffer gepakt natuurlijk, dus hopelijk heb ik alles bij me. Op Schiphol loop ik, na het droppen van mijn koffer en langs de douane te zijn geweest, rechtstreeks naar mijn favoriete koffieplekje. Joe & The Juice is de enige op Schiphol die een lekkere havermelkcappuccino heeft en ik kan wel wat cafeïne gebruiken.

Oké, even snel samengevat: vlucht, irritante huilbaby as usual, landing soepeltjes, koffer snel gekregen, Uber geboekt naar mijn Airbnb, koffer gedropt, snelle douche en even opgefrist voordat ik koers zet naar mijn bureau. Bij het binnenstappen word je altijd gescand op outfit, uitstraling en figuur, dus je kan maar beter even de tijd nemen voor je look. Rond elf uur stap ik het bureau binnen. Alle boekers zitten in hun mail gedoken, dus ik sta even ongemakkelijk van been op been te hupsen voordat iemand zich omdraait en me begroet. Alle hoofden draaien in mijn richting, ik hou m’n buik in en glimlach. ‘Cool coat!’ Oef. Oké, ik ben goedgekeurd. Ik bedank en loop richting een van de boekers om m’n schema voor de dag te bekijken. Vier castings staan vandaag op de planning. Ik pak wat compcards van de plank, maak een snel kletsje en ga on my way.

Casting 1: Flups! Ik kan de studio niet vinden. Vijftien minuten te laat stap ik de casting binnen. Boeit het ze iets? Nope, uiteindelijk zit ik alsnog een half uur te wachten voordat iemand me komt halen. Waarschijnlijk kom ik nu ook te laat voor de volgende casting, chips! Of ik even wat outfits kan passen *prut prut prut, nu kom ik sowieso te laat!*. Maar outfits passen betekent meer kans op een job, dus ik zeg dat het natuurlijk geen enkel probleem is.

Casting 2: Uur te laat, helemaal ruk. Maar het maakt ze helemaal niets uit. Ze waren zo blij me eindelijk te kunnen ontmoeten. Top, dit begint al goed. Ze weten precies wie ik ben, hebben m’n portfolio al eindeloos online bekeken en willen me even in een van de jurken zien. ‘Oh my god, it fits perfectly! You look gorgeous!’ Ik loop rond in een jurk waar ik nog niet dood in gevonden zou willen worden en roep uit: ‘Yes, wow, I love it so much! It looks so pretty!’ (Fake it till you make it, right?).

Casting 3: Lunch geskipt, anders zou ik het never nooit niet halen. *Is misschien ook wel goed voor de lijn om eens een maaltijd over te slaan.* Dit is een nare rotgedachte die natuurlijk nergens op slaat, maar toch schiet het door m’n hoofd. En aangezien dit een dagboek is, moet ik eerlijk zijn. De stylist die ik ontmoet is heel lief, bladert m’n boek door, pakt een compcard en dan kan ik weer gaan. *Die zien we nooit meer terugggg.* Weet ik nu al.

Casting 4: Helemaal naar West-Londen voor de laatste casting. Feestje! Maar ze zijn superenthousiast. Nadat ik een aantal outfits heb geprobeerd (en gerockt), loop ik tevreden naar buiten.

De casting director loopt nog even mee. ‘I really hope we can work together soon! But yeah, it’s not up to me. Have a good day, bye!’ Not up to her? Maar maar, pfff, dat moet natuurlijk weer langs een heel team. De stylist, fotograaf en designer, iedereen wil nog een zegje doen voordat het model geboekt wordt.

Vermoeiend. Uitgeput kom ik thuis na een dag vol castings. Even, heel even op bed chillen voordat ik de deur weer uit ga. Behalve castings ben ik hier natuurlijk ook om mijn vrienden te zien en vanavond zullen er zeker cocktails gedronken worden. In mijn mail zie ik dat ik morgen meteen aan de slag mag en een calltime heb om acht uur. Dat wordt maar één cocktail voor mij, maar wel met een extra portie friet, om die gemiste lunch een beetje goed te maken.

Kusjes van Lily XX