De hele wereld luistert podcasts en ik vind het ingewikkeld

Geef me een dag vrij en ik ontpop me tot een boekenverslindster. Als ik een weekje zon boek, dan prop ik de rugzak van mijn vriend vol met dikke pillen. Eén boek in de twee dagen is mijn gemiddelde, geef me er wat pita en melitzano bij en ik zit te knorren van geluk op een terrasje. Maar nu krijg ik met het fenomeen podcasts te maken en die vind ik gewoon wat ingewikkeld.

Een podcast luisteren, dat deed je vroeger op een iPod, tot die vervuild raakte met illegaal verkregen mp3’tjes van top 40-hitjes. Was ook veel gewenster, want ik moet de eerste 14-jarige met een podcastverslaving nog tegenkomen. Al vermoed ik dat die as we speak in de maak zijn. ‘Hier, kind, heb je een onbeperkt podcastabootje voor je verjaardag,’ zei niet één oma ever. Maar de podcasts zijn al-lang geen trendje meer, het lijkt gemeengoed, een statement dat jij jezelf wél ontwikkelt en andere stumperds niet, want je luistert podcast, de epo van de millennial. Even lekker een podcastje luisteren op de fiets, want dan doet dat fietsen tenminste nog wat met jou en je intelligentie in plaats van dat je je hoofd gewoon even door laat waaien met niks.

Ik zie podcasts eigenlijk als een net wat te lange niche-uitzending van Radio 1, terwijl ik gewoon hard en vals mee wil zingen in de auto. Misschien komt het doordat ik nog niet besloten heb waar ik ze moet luisteren, want al zittend slim worden wil ik uiteraard wel. In de auto verkies ik muziek boven gefilosofeer. In de zon hou ik van de stilte van een boek. Op de bank vind ik beeld best wel lekker bij geluid, zeker op Netflix. En als ik ze luister onder het werken, dan flipt mijn brein, want te veel prikkels.

Maar toen kwam de podcast gewoon zelf bij me langs. Omdat ik geen idee had wat ik moest stemmen, stuurde Steffi van FavorFlav een linkje door. Ik dacht dat het een geschreven tienstappenplan was, maar nee, het was een podcast. In al z’n glorie. Daar stond ‘ie, in mijn WhatsApp, te wachten tot ik ‘m aan zou tikken. Zal ik, zal ik niet? Maar ik moest efficiënt researchen, want ik had één autorit om te beslissen op wie ik ging stemmen. Eerlijk: eigenlijk zette die podcast allemaal bijzonder wijs, handig en nuttig uiteen welke partij over welke kwestie een plasje deed binnen de EU. En net luisterde ik per ongeluk naar een verhandeling over de quarterlife-misère op Spotify en zat ik misschien zelfs een beetje te knikken tussen de regels door.

Mijn god, zou ik ineens bij de millennials horen die een podcastje op z’n tijd kan waarderen? Wat slim. Moet ik alleen nog even uitvinden of het lekkerder luistert als ik de was doe of naar de supermarkt fiets. Of op de wc? Lijkt me ook een uitstekende locatie.