Het irritante zinnetje dat ik dus ineens zeg…
Het slaat nergens op. Je betrapt jezelf er op dat je ineens iedere zin hetzelfde eindigt, snap je? Totale onzin. Stopwoorden zijn overbodige toevoegingen, zowel in geschreven tekst als bij het gesproken woord, snap je? Voordat je het weet ziet je tot aan je enkels in de drek van een taaltrend. En ik wíl dat helemaal niet, snap je?
‘Een stopwoord is een uitdrukking die een spreker regelmatig gebruikt zonder er veel betekenis in te leggen. Dit kan zowel een woord als woordgroep zijn.’ Aah ja, precies. Denk dat daar wel sprake van is. Want het maakt inmiddels niet meer uit of ik zelf een verhaal vertel of luister naar dat van een ander, mijn nieuwe verslaving kan altijd. Snap je? Ik fiets ‘m vet random overal in.
‘& Other Stories heeft 70 procent sale op de website. Retegevaarlijk, snap je?’
‘Ik word hier zoooo moe van. SNAP. JE.’
‘Kiek, zullen we vanavond gaan kaasfonduen?’ Ik: ‘Snaaaaaap je?!’
Ik denk dat je het nu wel snapt.
Denk dat ik mezelf even wat minder snap.
Want ik ben nu Megan van Temptation Island.
De horror.
Snap je.
