Dit is by far het gênantste wat er kan gebeuren als je online shopt

‘Dit neemt serieuze vormen aan, Tess.’ Dit krijg ik te horen als ik eerlijk vertel wat er is gebeurd. Ze heeft gelijk. Het is serieus.

Als je graag online shopt dan herken je alles wat ik je nu vertel vast en zeker. Je scrolt voordat je gaat slapen braaf en trouw nog even door de nieuwe items van Zara en H&M. Je hebt in je bladwijzers in je telefoon prima & Other Stories, de Bijenkorf en Zalando staan met gevulde mandjes. Natuurlijk: er zit altijd wat in je mand. Je ASOS-app stuurt je dagelijks herinneringen aan de kledingstukken die nog op je wachten. Je vindt in elke winkel wel íets wat je móet hebben. Bij de slager, Intratuin, Hema, MediaMarkt… Móet. En nee, je hebt niet al genoeg truien, jassen of laarzen. Nooit. Het is allemaal vreselijk en ontzettend hebberig. Maar als dít gebeurt… Dan… Weet je dat het menens is.

Zo wilde ik een witte trui bestellen bij & Other Stories. Leuk, dacht ik, op een jeans of op die grijze broek. Met mijn witte teddy coat erover en gouden kettinkjes. De outfit zat al volledig in mijn hoofd en hop, even kijken of mijn maat er nog is. Jawel. Nou, dan die S maar in die winkelmand. Zie ik ook nog een gezellige faux fur jas. Vooruit. Heb ik nog niet, echt niet, I promise. Snel, snel, voordat iemand er met mijn maat vandoor gaat. Tot dusver nog niets geks aan de hand… Totdat de witte trui binnenkomt. Zeg dat-ie een euro of 60, 70 kost.

Ik pak ‘m uit. Hij is zacht, leuk, mooi. Zit lekker. Staat precies zoals ik wilde. Maar dan… Realiseer ik me iets. Ik kén deze trui ergens van. Ik meen het. Van iets, nou ja, van vorig jaar. En dan heb ik langzaam door wat er is gebeurd. Met een ruk trek ik de rommelkast open en gris ik er grote gevulde shoppers één voor één uit. Ik graai met mijn handen door kleding die ik in de zomer heb opgeruimd. Je weet wel, die wintertruien, die je dus dan niet nodig hebt met een hittegolf. Die je dan in shoppers stopt. En in de berging mikt. En… Vergeet. Ik zoek, ik kijk en O MY GOD. Ja. O nee. IK HAD DEZE WITTE TRUI AL.

Het gênantste moment ooit in mijn online shoppingleven. Je kunt erom lachen maar het is natuurlijk diep treurig. Allereerst omdat ik blijkbaar een vrij belabberd geheugen heb. Daarnaast omdat ik een verschrikkelijke verslaving heb. Met twee compleet, exact, 100 procent dezelfde witte truien in mijn handen – de een iets vaker gewassen – weet ik één ding zeker: ik ga mijn leven beteren. Nu is het klaar met die apps. Met dat overdreven gevoel van: ik móet dit kopen. Ik móet vooral even níets meer kopen. Ik moet vooral… Iets ruilen.

Heel gek, ik heb die oude witte trui toch nog steeds niet aangetrokken, zo enig boven die jeans en onder die witte teddy jas. Hij ligt weer in de kast. Ik hou het even bij zwart.