Dít is hoe ik veranderd ben sinds ik moeder ben
Het mooie en het gekke aan het moederschap is dat eigenlijk me nu nog amper kan voorstellen hoe het leven is zónder kinderen. En dat terwijl ik toch ruim 29 jaar geen moeder was. Maar sinds ik dat ben, is alles anders. Ik kan vriendinnen zonder baby dan ook niet uitleggen wát er anders is. Het is namelijk… Alles.
Om maar eens te beginnen met je dagen en nachten, je ritme, je vrije tijd. Allemaal nogal draaiende om die twee jongens van me, die nu acht maanden oud zijn. Zij bepalen wanneer het stil is in huis, wanneer ze slapen, wanneer we spelen, wanneer we eten terwijl zij op hun Tripp Trapp-stoelen van Stokke zitten. Dat is wennen, want vroeger had je een dag voor jezelf, of nou ja, had ik álle dagen voor mezelf. Maar dat had ik toen nog niet door. Een grotere impact op je leven en vooral op je tijd voor jezelf is er volgens mij niet. En een tweeling moet wel anders zijn dan het moederschap met één kind. Er wil altijd wel één van de twee aandacht.
Maar dan ook mijn gevoelens, hoe ik in het leven sta, hoe ik mezelf zie: allemaal anders sinds 7 maart 2019. Het is bij mij compleet 360 graden omgedraaid sinds ik mama ben van Bodi en Daaf. Opeens wil ik alleen nog maar bij ze zijn en maken werk, vrienden, wijntjes in de kroeg, likes op Instagram en feestjes hier en daar veel minder uit. Mijn wereld wordt kleiner, ik ben graag thuis. Ik ben graag aan het moederen. Dat vind ik nu het enige wat telt. Je voelt een verantwoordelijkheid voor je kindjes die je tot nu nooit kende. Je voelt emoties die je nooit had. Ik ben zo moe door nachten die je geen nachten kunt noemen, met hoogstens vier uur slaap voor ons als vader en moeder, maar dan zie ik ’s ochtends het lachje van mijn zoon als-ie in zijn Tripp Trapp-stoeltje zit… En dan is alles in de wereld weer goed. Niets ruikt lekkerder dan mijn kind. Niets kust lekkerder dan de spekwangen van mijn mannetjes.
Dit is hoe ik in 8 punten ben veranderd sinds ik moeder ben:
1. Ik ben soft. Veel softer dan vroeger. Ik huil als ik een reclame zie waarin een moeder met haar kind ruziemaakt, ik noem maar wat. Ik kan nergens meer tegen. Ik huil bij alles dat ook maar een grein met kinderen te maken heeft. Heeft mijn man trouwens ook.
2. Ik ben gelukkiger. Ik zei het laatst nog tegen een vriendin. Ik ben nu ik moeder ben veel blijer met mijn leven dan vroeger, toen ik nog rond zwierde door Amsterdam. Toen was er altijd onrust, moest ik overal bij zijn. Was ik altijd druk met die en die en fietste ik van oost naar zuid. En nu? Is er focus, is er aandacht voor dat wat voor mij het belangrijkst is. Mijn kindjes.
3. Ik ben moe. Sorry. Maar echt. Heel, heel, moe. Iemand nog een koffie?
4. Ik ben blijer met mijn man. Ik vind dat we samen een goed team zijn en dat hebben we ook nodig met deze twee jongens. Maar we zijn daardoor ook verliefder, staan dichterbij elkaar dan ooit. Die baby’s… Die knapste zoetjes… Die hebben wij gewoon gemaakt. Hoe dan?
5. Ik ben closer met mijn ouders en schoonouders. We spreken elkaar sinds de kleinkinderen er zijn veel vaker en dat is fijn. We zien elkaar ook vaker vanwege alle oppasmomenten en ook dat doet mij goed.
6. Ik kan makkelijker ‘nee’ zeggen. Wat ik al zei: het enige dat telt zijn mijn kinderen, uiteindelijk, met wat ik ook doe. Niet die extra dag werken in het weekend, niet naar die borrel van die vage kennis waar ik geen puf voor heb. Je bent selectiever in waar je je energie aan besteedt en dat is soms wel eens goed.
7. Ik voel me bevoorrecht, vaker dan toen ik geen moeder was. Ik ben blij dat ik weer fit ben na de bevalling, geniet van elke wandeling omdat mijn lichaam dat weer aankan. Ik ben trots op mijn lijf, dat twee kinderen heeft gedragen, acht maanden lang. Ik weet dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is, en dat realiseer ik me bij elke nachtfles weer. Dan denk ik: ik mag dit doen. Wees daar maar blij mee. En dat ben ik dan ook. Zeker als ik ooit weer, laten we zeggen, zes uur achter elkaar mag slapen. Dat maar even afspreken voor vannacht, jongens? Krijgen jullie een extra kus op jullie spekwangen.
8. Ik voel me nuttiger. Of ja, hoe zeg je dat? Ik heb nu een soort nieuw, groot levensdoel, elke dag weer. En dat is: mijn kinderen verzorgen en op een fijne manier grootbrengen en met plezier laten opgroeien. Dat voelt fijn, elke dag mag ik die rol invullen. Moeder zijn. De drukste en mooiste baan die je maar kunt krijgen. Wat me dus heel erg helpt om het huishouden nu allemaal in goede banen te leiden, is dus die Stokke Tripp Trapp-stoel. En dan vooral met twee boys tijdens het eten die maar groter en groter worden. Geloof me, dit wordt je eerste aanschaf als je zwanger bent.
En ook Life by Mary kan niet meer zonder de Tripp Trapp-stoelen van Stokke. Kijk maar.
In samenwerking met Stokke
