Een beetje verliefd (op André Hazes)

Ik manoeuvreerde mijn auto net de trajectcontrole bij Vinkeveen in, toen mijn beste vriendin belde. Of ik ’s avonds iets te doen had? Niets groots of meeslepends, behalve wat Netflix (op zaterdagavond). Of ik mee wilde naar André Hazes in Ahoy? Uuuuh, ja natúúrlijk. Dus maakte ik even snel mijn examen vaarbewijs, waar ik voor slaagde, vierde ik mijn moeders verjaardag en ging ik in één streep door richting Dré.

Het is een formule 

Je moet weten dat Annick en Tessa een beetje de hots voor hem hebben. Laat dat beetje trouwens maar weg, want bij de Vrienden van Amstel stonden ze als een stel bakvissen mee te deinen op Leef. Ik had dit niet. Tot zaterdag. Door Ahoy werd ook ik een beetje verliefd op André. De zenuwen bij het eerste nummer, hoe hij écht even baalde toen de Hazes lookalike niet op zijn plek stond maar bier aan het halen was, zijn best wel fijne moves, de ‘no guts no glory’-houding. Het is een soort formule, bij elke vijf minuten meer André word je een beetje meer verliefd.

Niet mijn genre 

Vraag ik me toch af hoe dat kan. Lotte kreeg het ineens warm van Jay-Z na zijn concert met Beyoncé in de ArenA, terwijl ze nog nooit zo naar de beste man had gekeken. En ik had het dus met André in Ahoy. Terwijl-ie, hoe zeg je dat, op alle vlakken normaal niet mijn genre is. De muzikant a.k.a. de artiest schijnt een bedwelmende uitwerking te hebben bij een optreden. Zo staan er soms zelfs speciale medische teams klaar bij concerten voor flauwvallende fans. No worries, ik was gewoon een beetje verliefd en geïntrigeerd die avond en het kwam verder niet in de buurt van gillen of van mijn stokje gaan.

De seksuele strategie 

Charles Darwin merkte het fenomeen ook op en vond een antwoord. Muziek schijnt een seksuele strategie te zijn. Kikkers en herten en zelfs resusapen (!) schijnen het te doen om het andere geslacht te lokken. Eigenlijk is muziek dus plat gezegd een soort lokroep en voel je je als (in dit geval) vrouw aangetrokken tot de artiest. We kunnen er dus niks aan doen, het is de seksuele strategie van André Hazes daar in Ahoy en de tent was drie keer uitverkocht, dus het werkt. Verder heeft muziek het meeste effect op je emoties, dat schijnt een neurologisch gegeven te zijn, en voilà: daar heb je je (ik) de hots voor André Hazes. Schijnbaar. En ik dacht nog wel dat het door die soepele danspassen van hem kwam.

André staat in 2020 trouwens weer in Ahoy, op 31 oktober en laat dat nou net mijn verjaardag zijn, dus dan weet je waar ik het vier.