Een souvenir uit Parijs

And the winner is… Apetrots was ik toen Jon vorige week de Gouden Kalf van het Publiek won voor Bon Bini Holland 2. Dat maakt zo’n awardavond toch net een stukje leuker. En het hield maar niet op: mijn lieve vriendinnetje Melody mocht het Gouden Kalf voor haar rol in Rafaël in ontvangst nemen, die ze echt met verve heeft gespeeld. Voor wie die film nog niet gezien heeft: een absolute aanrader. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal over een Nederlands meisje dat zwanger is en met alle macht haar man uit Tunesië naar Nederland probeert te krijgen, maar die tijdens zijn vlucht als illegale vluchteling wordt opgesloten. Geloof me: je houdt het niet droog.

Gisteren toog ik samen met twee vriendinnetjes naar Parijs voor een heerlijk dagje macarons eten, babyshoppen en de prachtige etalages aan Rue de Cambon te bekijken (de echte kenners weten precies welke levensgevaarlijke winkel daar zit). Nu wist ik dat ‘goede service’ de Fransen niet bepaald met de paplepel wordt ingegoten, maar gisteren schrok ik toch weer van de ‘vriendelijkheid’ van het personeel: kortaf, snauwen dat dingen absoluut niet meer beschikbaar waren terwijl dat vijf minuten later toch wel het geval blijkt te zijn en dat we eigenlijk maar heel blij mogen zijn dat we überhaupt worden bediend… Afijn, we hebben er geen macaron minder om gegeten en zijn zelfs alle drie met een designertas huiswaarts gekeerd. Hmm, blijkbaar doen ze toch iets goed.

Het weer is officieel omgeslagen en alsof Otis zijn groeispurt erop heeft afgestemd is meneer toe aan een volgende kledingmaat. Dat vindt moeders niet zo erg, want dan kan ze eindelijk gelegitimeerd kinderkleding shoppen. Stiekem nog leuker dan voor mezelf, temeer omdat Otis zowat alles kan hebben qua stijl. En probeer deze nieuwe store maar eens uit te lopen zonder een shoppingbag om je arm: Donsje heeft een flagship store op de Willemsparkweg en dat heeft mijn creditcard geweten… Het ging zelfs zo ver dat ik eigenlijk alle items ook in mijn eigen maat had willen shoppen. Nu heb ik een behoorlijk klein hoofd, dus kon ik zowaar deze heerlijke muts twinnen met de kleine. Dat witte outfitje en die shoes zou ik ook zo aantrekken, dus mocht Donsje dit lezen: volgend jaar ook maar een volwassen lijn aan de collectie toevoegen?

Ook al is het de tweede kleine die op komst is, ik vind de echo’s toch telkens weer een spannend moment: gaat alles goed, is de kleine goed gegroeid, is er niks geks te zien? Ik blijf het ongelofelijk vinden dat je tegenwoordig zo helder de baby al op beeld kan zien bewegen en soms met 3D het gezichtje zelfs kunt zien. Gelukkig groeit mannetje nummer twee prachtig volgens de curve en schopt hij er flink op los. Alhoewel volgens Otis de baby in mijn buik vooral slaapt en we heel zachtjes moeten zijn…