En dan opeens ben je moeder: 10x dit vertelt niemand je van tevoren

Ik fiets door het donker naar huis en bedenk me plotseling dat dat verrekte lang geleden is. Zo lijkt de stad weer eventjes heel gewoon, net als vroeger, toen ik mij alleen nog maar druk hoefde te maken over mezelf.

Kijk daar, dat ene kroegje. Zo vaak geweest. Ach hier, dat fijne restaurantje waar Billy en ik graag samen eten. Ha, die tijden zijn dus vervlogen. Hashtag momlife it is. En daar kon ik me amper op voorbereiden omdat eigenlijk niemand je ooit eerlijk vertelt hoe het precies dan is, die eerste maanden.

Eerlijk? Als nieuwbakken moeder zit je behoorlijk veel thuis. En dan maak je je alleen nog maar druk om hoe het met je baby’s gaat. Je maakt je niet druk om jezelf, nee. Douchen komt vanavond wel. Lunchen is ook gelijk maar je ontbijt. Samen uit eten doen we volgend jaar weer. Flesjes, luiers, badjes, vieze kleertjes, spuug op je eigen kleren, die oneindige wasmand, die voedingen die om vijf uur ’s ochtends beginnen, die achtentwintig keer de speen geven voordat ‘ie dan eindelijk in slaap valt… Met een vriendin naar die kroeg op de hoek voelt als vier levens geleden en voelt ook als iets voor over tien jaar weer, misschien. Net als op hoge hakken lopen: volledig verleerd. Have kids they said, it will be fun they said. Aan dat zinnetje denk ik wel eens, stiekem.

Dit vertelt niemand je dus voordat je moeder bent. Maar dit ontdek je hoe dan ook zelf:

1. Katers zijn de ultieme hel. Nu kun je er met de jaren al slechter tegen, tegen die wijntjes, maar halleluja, het is het me gewoon bijna niet waard. Die lucht van de luieremmer als je na vijf uurtjes tukken alweer aan de voedingen mag… Met vier en zestig liter rosé klotsend in je maag. Caramba.

2. Grappig toen ik in mijn zwangerschap las dat vrouwen zichzelf een beetje wegcijferden toen hun kroost werd geboren. Joe, dat gebeurt mij niet, ben je mal. Ha. Het is gewoon zo. Je hebt letterlijk de puf niet om elke dag je op te tutten en aan te jurken zoals je normaal gesproken zou doen. Je bent moe. Heel, heel, moe. En mascara is héél veel werk.

3. Die bolle babybuik gaat dus níet vanzelf helemaal weg. Jammer.

4.  Je borsten blijven níet die drie cupmaten groter. Ook jammer.

5. Je voelt je altijd schuldig. Deze vind ik echt lastig. Als ik met een vriendin wijn drink op het terras, voel ik me een slechte moeder. Zeg ik al mijn vriendinnen af omdat het eventjes te veel wordt en ik thuis wil zijn bij mijn baby’s, voel ik me een slechte vriendin. Ga ik maar kort op stap: vriendinnen teleurgesteld. Ga ik lang op stap: man teleurgesteld. Je voelt je overal falen.

6. Datzelfde geldt voor werken. Een dagje niet werken? Prima, lekker mama zijn, maar ja, geen brood op de plank. Die dag dan maar wel werken? Jottem, daar is het schuldgevoel weer. Hoe doen vaders en moeders dit?

7. Hoe langer je kinderen hebt, ik nu vier maanden, hoe minder je anderen zónder kinderen nog begrijpt. Als in: hoeveel tijd moeten zij wel niet overhebben? Hoeveel vrijheid? Hoeveel rust, slaap, tijd om te eten, tijd om je op te maken, tijd om te zwieren door de stad, tijd om die wasmand aan te pakken? Het voelt als een ver, ver verleden. Is het jaloezie? Soms. Maar dan zie ik een lachje van een van mijn zoontjes en dan ben ik weer gesmolten en zou ik het leven nooit anders willen. Het is het chronische slaapgebrek waard.

8. Dit had ik ook graag geweten voordat ik aan alles begon: koop een slaapzakje. Werkt echt. En een flessenmachine: druk op één knop en er komt een kant-en-klaar flesje uit op de goede temperatuur. Dat bestaat, ja. En je wilt het.

9. Je ziet je ouders opeens heel veel. Want ja, opa en oma, hè. Die krijg je je huis niet uit, al zou je ’t willen. Ach, gezellig juist. En het geeft jou wat ademruimte.

10. Je man sneeuwt een beetje onder. De hele dag ben je in de weer en draait het om de kleintjes. Dan heb je vijf minuten vrij, spring je zelf onder de douche. Heb je nog wat meer tijd, dan ga je werken. Of slapen. Het ene moment is er oppas in huis, en nou ja, de dagen vliegen om. Dan besef je je opeens dat je amper met elkaar hebt gepraat de laatste drie weken. Ja, heus wel over het weer en die luieremmer, maar niet over hoe het nu écht is. Je wilt even romantic time. Hoe ís het met hem, als vader? Je hebt geen idee. Tijd voor vakantie, in dit geval.