Even over de ondertiteling op Netflix

Iets onaardigs zeggen over Netflix voelt als vloeken in de kerk of als oesters eten zonder wijn. Sommige dingen doe je gewoon niet. Maar ik moet toch. Want ik houd van anything Netflix, behalve… van de ondertiteling.

Zo werd het woord hond, je weet wel, het blaffende en vierpotige dier, als ‘hont’ geschreven in Extremely Wicked Shockingly Evil. Kan gebeuren, zou je denken. Verder verbaasde ik me in Dix Pour Cent over de Vlaamse ondertiteling. Wij zijn toch een groter taalgebied? Kunnen wij hen dan niet onze vertaling voorschotelen? Al moest ik wel glimlachen om het woord ‘ineengestuikt’ toen Mathias  in elkaar stortte. De Vlamingen zijn creatief met taal dus vooruit, dat gaf verder niet.

Gisteren jaste ik er even wat verse afleveringen van Workin’ Moms door. Kleine side note: ik ben er nu eindelijk achter waarom hardwerkende vrouwen een jaar na de geboorte nog in zo’n kansloos klasje gaan zitten. Dat was het enige dat ik niet begreep namelijk. Dat is dus omdat dat de deuren opent naar een goede lagere school, maar dat even terzijde. Bij Workin’ Moms kreeg ik echt even een taalkundige optater. Daar werd ‘my car’ vertaald als ‘me auto’. Me. Auto. Wat komt hierna? Joun man? Hun zeiden? Beter als? Lieve grote dames en heren van Netflix, willen jullie alsjeblieft jullie vertalers wat langer de tijd geven om aan hun teksten te sleutelen? Desnoods hoog je ons abonnementsgeld een beetje op. Jullie hebben een vormende taak. Adel verplicht. Jullie zijn te groot en te goed om hiermee weg te komen. Maar wel bedankt voor een legitiem excuus om vanavond weer even de rest van Working Moms te verslinden. om voor jullie de taalfoutjes eruit te vissen, zo ben ik.