Fashionweek madness

Twee keer per jaar slaat de kledingstress voor menig modeliefhebber toe. Want wat is er nou belangrijker in het leven dan je streetstyle foto geschoten te krijgen buiten bij een van de grote modeshows. Of je ook echt een uitnodiging hebt ontvangen voor die show en dus het schouwspel van dichtbij bewonderd hebt maakt eigenlijk niet uit. Zolang je maar buiten, druk bellend of een taxi aanhoudend, geshoot wordt door een van de vele streetstyle fotografen. De fashion maand is voor de bezoekers een uitdagende en vermoeiende maand. Je moet namelijk rennen van show naar show en ook nog eens heel veel verschillende outfits voorbereiden. No way dat je twee keer in dezelfde top kan verschijnen. Maar ook voor de modellen is dit een maand van slapeloze nachten, testen van je conditie, frustratie en tranen.

Slapeloze nachten

Er gaat een heel proces vooraf aan de shows. De modellen moeten namelijk worden gecast, gekeurd en gefit. Op één dag kan je gerust naar 20 castings gestuurd worden. No way dat je alles kan halen, maar dat maakt eigenlijk niet uit. Bij elke casting zitten minimaal 50 meiden voor je te wachten die ook nog naar 15 andere castings moeten. Iedereen is constant haar telefoon aan het checken voor de tijd, de snelste route of mailtjes van je bureau. Het kan namelijk zo zijn dat je halverwege de dag terug moet naar een merk voor een callback of fitting. Dacht je net dat je je schema een beetje uitgestippeld had, kan een zo’n mailtje je hele planning weer overhoop halen. Een callback of fitting betekent namelijk dat je een stapje dichterbij de show bent en dat gaat dus altijd voor. Zoals je wel kunt begrijpen loopt alles uit tijdens dit soort dagen. Het is daarom ook niet gek om om 1 uur s nachts nog te zitten wachten bij je fitting. Dat je de volgende dag een calltime hebt om 5 uur s ochtends moet je op dat moment maar even niet aan denken.

Testen van je conditie

Aangezien je altijd tijd te kort komt is het de kunst om zo kort mogelijk te doen over je reistijd. Vaak betekent dit: rennen!!! Niet alleen van de metro naar het adres, maar ook is het handig om zo snel mogelijk de trap naar de casting omhoog te klimmen, zodat je weer net drie meiden eerder aan de beurt bent. Het is sowieso vermoeiend om een dag als kip zonder kop rond te racen, maar de meiden doen dat ook nog eens met hakken en een zwaar portfolio in hun tas. Kun je nagaan hoe je je moet voelen als je eigenlijk geen nacht langer slaapt dan vijf uur. Eenmaal op de casting aangekomen moet je er zo snel mogelijk weer tip top verzorgd uitzien om de casting director te imponeren.

Frustratie en tranen

Ga er maar vanuit dat een fashion week vooral bestaat uit falen. Het falen van het niet halen van je castings, het falen van een callback missen, het falen van de casting outfit, het falen van een gemist mailtje en het ergste van alles: het falen van het boeken van je show. Als je tijdens de madness maand een willekeurig modellenbureau binnenloopt, zal je altijd wel een snikkend model aantreffen.

De fashion maand is diehard. Het is rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Sommige meiden boeken 60 shows, maar er zijn er heel veel die geen enkele show lopen. Vele hebben torenhoge verwachtingen en moeten uiteindelijk genoegen nemen met een presentatie van een onbekend off schedule merk. Dat is natuurlijk ook prima, maar als je droomt van een Prada exclusief is dat toch wel even slikken.

Waarom modellen dan toch door zo’n hel gaan? Het kleine sprankje hoop om op de catwalk te shinen in een Gucci outfit will keep you going. Succes aan alle strijders out there!

XX Kusjes van Lily XX