Goed om te weten: mensen vinden jou dus leuker dan je denkt

Soms dan zou ik de vloer onder me open willen beitelen en mezelf daar zo zachtjesaan in weg willen laten zakken, zonder dat iemand het ziet. Ik heb de gave om gênante dingen te zeggen en te doen in de eerste tien seconden dat ik iemand leer kennen. Een rare lachhik krijgen, mijn maag die uit het niets heel hard begint te knorren of hardop zeggen wat ik denk. En, ik heb daarna ook nog eens geen idee van wat mensen van me vinden. Maar echt: no clue. Nu blijkt ineens dat mensen me leuker vinden dan ik denk. En ik moet toegeven, dat streelt mijn ego.

Het houdt de mens bezig, want als je zoekt, dan vind je genoeg onderzoeken naar wat we denken dat mensen van ons vinden en wat ze echt van ons vinden. De dames en heren psychologen van Cornell University tonen aan dat wij onderschatten hoe leuk de ander ons vindt. Dat komt doordat we onzeker zijn, maar het is nergens voor nodig. Wat ze deden? Ze lieten vreemden zo’n vijf minuten met elkaar praten en daarna gaven ze elkaar én zichzelf een score qua leukheid. Ze vonden elkaar al-le-maal leuker dan dat ze zelf dachten dat ze gevonden werden. Volg je me nog? Dat bleek trouwens niet minder te worden na weken of maanden. Je geeft jezelf altijd wat minder credits in het leuk zijn. Moet je mee stoppen, blijkt dus maar weer.

Nu vind ik mijn vriendinnen de leuksten, maar ik wist dus niet exact waarom ze aan me bleven plakken. Blijken ze me gewoon een leuker mens te vinden dan ik al die tijd dacht. Denk daar maar even aan als je weer eens iemand spreekt of ziet, ik krijg er bijna tjakka-achtige neigingen van. Al denk ik niet dat ik daar extra punten voor krijg in het leuk-zijn.

Bron: Quest