Het is goed, Marco

Zo, dat was nog eens een voorpagina vorige week. Ik heb het even niet over die van NRC met die prachtige foto van in klompen gestoken sokken op het Binnenhof, maar over die van De Telegraaf. Over Marco inderdaad. En Iris. En Leontine. Wij hebben er die dag bewust niet over geschreven, omdat het als niet netjes voelde en omdat het tien jaar geleden gebeurd is. En omdat het eerste huwelijk waar niet ooit een kopje gegeven wordt naar iemand anders volgens mij nog plaats moet hebben. En omdat het natuurlijk allemaal een flauw spelletje is van Privé die het nu interessant vindt omdat Iris Hond nu een programma heeft op Net5 en omdat ze precies publiceren op de dag dat de verse Privé in de winkels ligt. Ik vond het zielig. Voor Marco, voor Leontine, en ook voor Iris die heus niet bewust als een homewrecker te werk is gegaan maar bij wie gevoelens ongetwijfeld aan de haal gingen met iets dat begon als vriendschap. Tenminste, dat kan ik me zo voorstellen. Dat zij haar comments onder haar Instagram heeft uitgeschakeld zegt ook wel weer genoeg. Die vrouw is natuurlijk helemaal afgemaakt.

Afijn, we schreven er die dag niet over, maar spraken er wel over natuurlijk. Niets menselijks is ons vreemd. Niemand die ik sprak vond het verwerpelijk. Niemand vond Marco stom. We begrepen het en vonden het eerder zielig. Ik stelde me er iets bij voor. Je hoort dat De Telegraaf iets gaat plaatsen en weet wat voor orkaan er zal volgen. Je komt samen aan de keukentafel, informeert je kinderen en bedenkt een plan van aanpak. En dan wil je onderduiken, maar dat kan niet want je agenda is vol. En je kan een vol Ahoy moeilijk de rug toekeren. Dus daar stond Marco met André Hazes. En, met alle liefde voor André, als Marco zingt, worden de jongens toch van de mannen gescheiden.

En nu kijk ik naar het account van Marco en zie ik zijn collage van lieve foto’s met Leontine, van zijn gezin met de tekst ‘We Are Family’. En een uitroepteken.

Marco, we voelen je. En je moet lekker doen op je Insta-account wat je hart je ingeeft, maar wij houden van jullie. Van die mooie, echte en soms niet perfecte liefde. Ons hoef je niet te overtuigen. Het is goed.