Het leed dat daten in Amsterdam heet

Oh, Amsterdam, wat hou ik toch van je. Ik vind het toch een heel fijn idee dat elke keer wanneer ik terugkom van vakantie of een weekendje weg ik denk: yes, ik ben weer thuis. Ik ben opgegroeid in een dorpje vlakbij Amsterdam, dus 100% Amsterdammer ben ik ook weer niet, maaarrr zo voel ik me wel. En ik woon zelf in de Pijp, wat vaak ook voelt als een dorp op zich, dus dat dorpse vind ik hier gelukkig wel. Maar hoeveel voordelen Amsterdam ook heeft, daten is er een hel.

Voor vrouwen dan voornamelijk, hè. En dan de vrouwen die op zoek zijn naar een Amsterdamse man. Volgens een onderzoek van Het Parool zijn er namelijk 192 vrouwen in Amsterdam tegenover elke 100 mannen. Ja, dat lees je goed: die verhouding is een béétje scheef. Nu wil dat niet zeggen dat al die 192 vrouwen ook op die 100 mannen willen duiken, en dat wil ook niet zeggen dat die 100 mannen graag kiezen uit die vrouwen. Ik geloof dat Het Parool er voor het gemak even vanuit gegaan is dat van die aantallen 100% hetero is, maar dat is natuurlijk niet het geval.

Metro plaatste zelfs een artikel met de kop ‘Amsterdam heeft te veel vrouwen’. Daar ben ik het nou niet helemaal mee eens, want hoezo ‘te veel vrouwen’? Ik mag hopen dat ik als vrouw toch echt even zelf bepaal waar ik ga wonen, ongeacht het aantal mannen dat daar tegenover staat. Maar goed, feit blijft natuurlijk dat als je de cijfers bekijkt, mannen het toch iets makkelijker te kiezen hebben dan vrouwen, lijkt wel.

En ik vind daten an sich dus al een hel. Maar misschien ligt dat er dus wel aan dat het in Amsterdam gewoon he-le-maal ruk is. Het schijnt dus ook zo te zijn dat sommige heteromannen het een beetje te hoog in hun bol krijgen van dat vrouwenoverschot. Gevalletje ‘gras is altijd groener aan de overkant’. En dus schakelen die snel van vrouw naar vrouw, want er loopt altijd wel iets beters rond. Maakt het daten er ook niet leuker op. Grappig is het dat die mannen dan vaak wél je telefoonnummer weten te vinden, zo rond een uurtje of drie ’s nachts. Classy.

Tsja, de oplossing? Ik ga dus absoluut niet mijn stad verlaten omdat er een vrouwenoverschot zou zijn, hoe graag de Metro dat ook wil. Ik denk dat ik me er maar bij moet neerleggen dat daten in een stad gewoon best lastig is. Want als je de mannen wegstreept die alleen ’s nachts je aandacht willen, de mannen die een tweedehandsje zijn van je vriendinnen, de mannen die bezet zijn, de mannen die vreemdgaan… Hoeveel houd je er dan over? Nou, volgens mij dus niet zoveel.

Maar zoals Johan Cruijff zo mooi zei: elk nadeel heb z’n voordeel. Door dat vrouwenoverschot heb ik wel mooi heel veel fijne vriendinnen om me heen waar ik over al dit soort dingen kan klagen op het terras met een fles wijn of twee. Klagen over de mislukte dates, klagen over het uitblijven van de prins op het witte paard, maar proosten op het altijd leuke Amsterdam. Dan maar geen dates.