Het succes achter ‘Wie is de Mol?’

Het lijkt een kinderachtige formule. Volwassen mensen die in het buitenland een spelletjesparcours afleggen, terwijl één deelnemer de rest voor de gek houdt. ‘Lekker puh’. En toch kan ik me nu op zaterdagmiddag al verheugen op de nieuwe aflevering. Dat is toch achterlijk?

Ik denk serieus dat er jongeren zijn als ik die amper tv kijken, maar een uitzondering maken voor programma’s als Expeditie Robinson en Wie is de Mol?. Afvalshows met bekende Nederlanders waar zo veel tijd, budget en liefde in gepompt zit dat je het proeft vanaf de bank. Moet je je voorstellen hoe trots je bent als programmamakers als 3 van de 17 miljoen Nederlanders naar je show kijkt. Ruim één op de zes mensen dus.

Ja, dit seizoen is het best bekeken Mol-seizoen óóit. Je wilt onderdeel zijn van de familie, de hype, je wilt meepraten. Maar waarom? Wat maakt het dat we zo verslaafd kunnen raken aan programma’s? Hoe kan het dat iets jaar op jaar een succes is? Het fascineert me. Dus ik dook erin. Hierom is #WIDM een kijkcijferknaller.

De slimme montage

Denk erover na. In Wie is de Mol? gaat het er helemaal niet om wie de Mol is. Je kunt als kijker die hele Mol helemaal niet ontmaskeren. Mol én kandidaten doen namelijk hun best om zo verdacht mogelijk te zijn. Wij als kijkers raken verslaafd aan hints van programmamakers in de speurtocht naar de Mol.

De hype

We noemen onszelf molloten. Ik hoor mezelf doodleuk op een feestje zeggen op ‘wie ik zit’, gevolgd door: ‘Ja, nee, ik heb gespreid op die en die.’ Helemaal gestoord. Molloten zijn overal. We marcheren door de straten, verenigen in groten getale. Op Twitter, in blogs, in de WIDM-app, tijdens MolTalk; je wilt kunnen meepraten.

Je ontpopt je thuis op de bank als een ware detective

Wie is de Mol? is eigenlijk een zoektocht met een psychologische laag. Je bent gedragingen aan het observeren, en ja, onze gekke hersentjes vinden dat dus ‘spannend.’ Het is interactief, je doet mee, en dat gevoel is lekker. Een iemand probeert de boel te flashen en als kijker wil je die persoon ontmaskeren. Dat activeert genotsstofjes in je hoofd waardoor je week na week wil zien hoe het avontuur afloopt. Al is het maar om te zien of jij het bij het juiste eind hebt. Hierdoor kunnen programma’s je dus letterlijk verslaafd maken. C’est ça.

Vanavond mogen we weer, junkies. Zin annnnnnn.