Is er ineens een uiterste houdbaarheidsdatum om een kind te krijgen?

Vergeef me deze ietwat ongenuanceerde vraag, maar soms voel ik me ineens een pak melk dat toch een beetje zuur begint te ruiken. Dat als je de ijskast opentrekt het riekt naar bijna niet meer te consumeren of te bevruchten, in dit geval. Ik was in de veronderstelling dat we met onze tijd mee gingen en dat die leeftijd daarin automatisch mee verruimde, als ik dit zo kan zeggen, maar aan de reacties te merken blijkbaar niet. Mensen hebben heel duidelijke ideeën over wanneer je kinderen zou moeten willen, kunnen krijgen (laten we niet vergeten dat dit niet zo vanzelfsprekend is).  En vooral: tot wanneer dit kan en mag. Ik ben net 33 jaar en blijk beheurlijk in de gevarenzone te zitten.

Als we de boel biologisch gaan bekijken, dan is het lichaam van de vrouw tussen de 20 en 25 jaar het meest geschikt om zwanger te raken, zwanger te zijn en een kind op de wereld te zetten. Dat heeft te maken met de hoeveelheid eitjes, de flexibiliteit van het lichaam en de risico’s die bij een zwangerschap komen kijken. Dit is onderzocht, ligt vast en aan die cijfers kunnen we niet zoveel doen. Ik geloof trouwens dat er na onze moeders bijna niemand meer een kind kreeg voor haar vijfentwintigste levensjaar, maar dat even terzijde. De leeftijd waarop Nederlandse vrouwen kinderen krijgen stijgt nog elk jaar blijkt uit de cijfers van het CBS. In 2018 waren we gemiddeld 29,9 jaar, in 2017 was dit nog 29,8 jaar oud, ik mik in 2019 op de 30, want die groei lijkt mij heel reëel, ook al heb ik de ballen verstand van dit soort prognoses, hoor. We zijn trouwens bij lange na niet de oudsten van Europa, want in Spanje, Italië en Griekenland is het heel gebruikelijk dat een vrouw de 30 voorbij is bij het verwachten van een eerste kind. Ook zijn er in ons land steeds minder vrouwen die tussen de 20 en 30 jaar zwanger raken, maar juist wel steeds meer vrouwen tussen de 40 en 45 jaar.

Ik rekende even snel, want stel dat je zo rond de 37 jaar bent en graag een kindje wil, dan ben je (mits alles lukt en soepel verloopt) zelfs nog tien jaar van je pensioengerechtigde leeftijd af als ze zo ongeveer het huis dreigen te verlaten (als ze langer thuis blijven dan is dat toch een beetje je eigen schuld en zorg je te goed voor ze, mochten ze eerder gaan dan geldt dit uiteraard niet andersom). Hoe raar is dat? Niet toch? Als je kinderen zich dan wel aan de gemiddelde leeftijd houden, dan ben je net klaar met werken als het eerste kleinkind zich aandient en kun je weer van voren af aan beginnen met oppassen. Je zegt nu nog heel hard dat je dit ammenooitniet gaat doen, maar ik heb mijn eigen moeder als levend bewijs: het eerste kleinkind is onderweg en al haar principes gaan overboord.

Natuurlijk, de risico’s zijn iets groter als je ouder bent, maar laten we niet vergeten dat de gezondheidszorg ook niet stil stond de laatste (pak ‘m beet) twintig jaar en die ontwikkelingen zo ongeveer volcontinue doorgaan. Ik vind onze ouders stukken jonger dan onze opa’s en oma’s op die leeftijd en ik verwacht dat die trend ook wel doorzet en zich niet ongedaan maakt. Nu lijkt het er ook nog eens op dat onze levensverwachting tussen nu en 2040 nog eens flink toeneemt en dat geeft ruimte voor verruiming.

Maar jij mag vooral weten of je wel of geen kinderen wilt, je mag bepalen wanneer je dit wel of niet wenst en niemand heeft zich te bemoeien met welke leeftijd daar geschikt voor is. Op de dokter na dan hè, want je gezondheid is natuurlijk wel het belangrijkste.