Je partner op vakantie: de eerste keer alleen thuis met kinderen
‘Ik ben denk ik nog nooit zo moe geweest,’ appte ik mijn moeder en schoonmoeder. Ik was drie nachten solo en ik heb het geweten.
Voor het eerst alleen thuis zijn met een tweeling: het is best even spannend. Mijn man had al eeuwen een reis met vrienden gepland en dat moet ook eens in de zoveel tijd prima kunnen. Maar ja, dan is die dag eindelijk daar. Hij zit in het vliegtuig bier te bestellen terwijl jij boven twee gillende kinderen hangt. Met speentjes en knuffels en mobielen en draaiende dino’s doe je je best, maar je kunt nu eenmaal maar één kind tegelijk oppakken en dat gaat best lastig als er twee paar hongerige ogen je kant op kijken.
Natuurlijk werd er hulp vanuit alle hoeken aangeboden en zo was het huis al gauw gevuld met moeders, zussen en vriendinnen. Maar ja, dat is toch anders dan je man zélf. Die hoef je niets te vertellen, die doet het gewoon. Nou wil het ook net zo zijn dat mijn zoontje Daaf een beetje een sprongetje heeft. Hij slaapt namelijk niet meer na half drie en dat vindt hij wel gezellig. Echt een superfijn sprongetje. Dat klinkt ontzettend moederig en betuttelend, dat sprongetje, maar het ís zo. Ik kan geen andere verklaring geven voor zijn gebrabbel en gepiep all night long. Ja, ooit danste je all night long, nu geef je melk all night long. Hoe het leven verandert, ach.
Maar toch vroeg ik vandaag op het werk na 0,2 uur slaap éven aan een collega met drie kinderen: hoe, doe, jij, dit? Ik kan amper twee kinderen verzorgen in mijn eentje. Ik telde de uren af dat mijn man er weer was en dat had vooral een praktische reden. Ik had hem nodig. Niet zozeer in de zin van liefde, meer in de zin van vaderschap. Ik merkte in die dagen dat hij weg was hoe erg ik hem eigenlijk nodig heb elke dag en hoe fijn het is om samen ouders te zijn van twee niet-slapende boeven. Hoe ongezellig het is om alles alleen te doen. Om een lachje tussen de twee broertjes in je eentje te zien en daar in je eentje van te smelten. Om een eerste kruippoging te zien in je eentje. Zo saai. En dat is dan maar weer het mooie van deze drie nachten solo: je waardeert de ander weer. Omdat de ander dan óók eens om half vier eruit kan om een fles op te warmen. Kun je samen mokken in de nacht en samen smelten van geluk als je naar je blije kinderen kijkt.
Ja, de eerste keer een paar dagen alleen met kinderen: ik ben nog nooit zo moe geweest, maar ik ben óók nog nooit zo blij geweest met mijn man, die toch maar een heel goede vader blijkt te zijn.
