Kerst op Chateau Meiland: de naklets
Met een knap versierd boompje op rechts, alle kerstcadeautjes op links (of nou ja, eigenlijk onder die boom op rechts) en m’n kerstoutfit ready to party zou je denken dat de kerstpret haast niet beter kan. Totdat… Daar onze Martien zomaar ineens met zijn lange lichaam, glühwein en kersttrui staat te jodelen. Van het ‘opservieren’ van de boom tot Get drumstel van Erika en laten we vooral ook niet de hele hoogwerker-situatie vergeten. Wat hebben we de Meilandjes gemist en wat zijn we blij dat ze samen met ons kerst willen vieren, met vandaag de grappigste momenten nog een keer op een rij. Ho ho ho, ik zeg: merry Meiland it is.
De boom zit nog ingepakt in de doos maar Martien weet het nu al zeker: Dit. Is. Kwaliteit. Dat voel je gewoon.
Martien: ‘En waarom weet Nadège wel hoe je die boom in elkaar zet? En waarom weten wij dat dan weer niet? Ze heeft nog nooit een kerstboom in haar appartement gehad. Kijk nou, ze weet het echt helemaal goed, kijk dan, pff.’ En nu vraag ik me toch nog even af hoe Martien weet dat Nadège nooit eerder kerst heeft gevierd. Wat. Een. Type.
Erika: ‘Die takken moeten wel goed in de lengte worden uitgetrokken, hè’ Martien: ‘Wat in de lengte? Hallo, wat bedoel je?’ Erika: ‘Nou, hier heeft ‘iemand’ bijvoorbeeld een hele lelijke ontplofte ster gemaakt.’ Martien: ‘Nou, daar houd ik juist van. En er moeten ook ballen in. In zo’n sterachtige vorm kun je veel beter te werk gaan met van die haakjes. Eer!!? Hebben we wel haakjes voor die ballen?’ Haakjes… Die zijn er geloof ik niet.
‘We gaan eerst even een rood wijntje nemen, we zijn namelijk overgestapt van de wit en rosé naar rood weetjewel, en daarna gaan we de boom leuk opversieren.’ Opversieren? HA HA, ik ga stuk.
Maxime: ‘Moeten we niet eerst kijken of de lichtjes het wel doen?’ Martien: ‘Nee, natuurlijk niet. Nee hoor, dat hoeft gewoon echt even niet.’
Martien: ‘Kom op, Maxime, jij moet naar boven op de escaliers. Nee, jij moet naar beneden komen. Oh nee, op de trap is het juist goed. De escalier ja, goed.’
Maxime: ‘Gezeik. Waarom vieren we niet gewoon Sinterklaas.’
Ondertussen in de woonkamer: HAHA, Erica achter haar drumstel. Ik vind het Hilarisch met een hoofdletter H.
Martien: ‘Ik weet zeker dat als de gasten komen de boom om knalt. Wat is er nou mis met een klein leuk goud koordje? Ik mag de boom voor de zekerheid toch wel even aan de trap vastmaken, Eer?’ Erika: ‘Nee, dat is echt niet nodig, joh, hij staat hartstikke stevig in die hoek zo.’ Martien: ‘Nou, dan doen we alleen deze boom nog. Laat de rest maar in de verpakking. Als het alweer zo moet gaan. Als ik niet eens even zo’n klein leuk goud dingetje mag doen.’
Hond pakt kerstbal. Maxime: ‘Oh nee, heeft-ie geen bloed aan z’n bek?’ Martien: ‘BLOED? Glitters heeft ie, pff.’
Martien: ‘Ik doe even wat taken afzagen. Kerstwaardige takken, weetjewel. Dat zie je aan dit. Aan dit, weetjewel. Kijk, hier kan ik gewoon echt wat mee. Kijk, dan heb je meteen wat staan. Kijk, dan zegt-ie tak wel knak in de vaas, maar dat maakt echt niks uit. Kijk, het wordt echt al wat. Het is prachtig. Het is helemaal top.’ Huilen van het lachen: iemand het eindresultaat van Martiens kerststuk gezien?
Martien: ‘En heb jij nog van die grote cadeaus? Voor on the floor.’
Maxime: ‘Maar voor wie is dit masker dan leuk als kerstcadeau?’ Martien: ‘Voor Nadège?’ Erika: ‘Die wilde een koffiezetapparaat, kijk, hier staat een koffiezetapparaat.’ Martien: ‘Nee, dit ding is nog groter dan haar aanrecht, Erika, nee, dat past nooit in haar keuken. Dat vind ik geen leuk kerstcadeau. Kijk nou, en dit orgel dan?’ Erika: ‘Ja, dat is leuk!’ Maxime: ‘Ja leuk, dan kan ze leuk muziek maken thuis in haar appartement.’ Arme, arme, arme, Nadège. Een orgel? Echt, veeg mij maar op.
Wat ik me overigens ook afvraag: waar gaat dat leren jasje met die lange kromme meneer heen?
Martien: ‘Graag niet dat het flikkert, daar word ik helemaal GRRRHHH rrraar van.’ Oh, dat is helemaal niet te merken aan je, Mart. Je gaat er ook helemaal niet van stotteren, fronsen en heel vaak met je ogen van knipperen.
Maxime: ‘Pap! De lichtjes in de boom zijn kapot.‘ Martien: ‘Dat meen je niet. God, nee. Nee, dat meen je toch echt niet, hè? Hè, wat vervelend. God. Ja, dat komt dan echt door het stopcontact.’ Maxime: ‘Verdomme, hoe kan dat nou.’ Martien: ‘Ja verdomme, dan heeft Jean-Luc het stopcontact niet goed aangesloten. Die is niet langer welkom op ons kerstfeest, daar word je toch helemaal gek van.’ Maxime: ‘Oh, de stekker zat er niet goed in.’ Martien: ‘Oh, dan mag Jean-Luc wel weer komen. Verdomme Maxime, geven we Jean-Luc weer de schuld.’ Maxime: ‘Ja, verdomme.’
Martien: ‘Ik ga nu eerst lunchen.’ Erika: ‘Ik ook, even wijn drinken.’
Maxime: ‘De lampjes zijn weer uit. Papa, kom ‘es.’ Martien: Waarom ging dat? Ging dat uit? Waarom gingen de lampjes weer uit? Nou, weet je, trek de stekker er ook maar gewoon meteen uit. Hier moet Jean-Luc naar kijken. Dit is gewoon geen stijl zo. Laten we dit pauzeren. Er staat ook witte wijn in de keuken. Straks is die wijn weer helemaal warm. Dat wil ik niet.’ Erika: ’Ik wil rood.’ Martien: ‘Oh, zij wil weer rood, nou, ik ben in de keuken.. Pff.’
Martien: ‘Oh, die kat. Ja, moet je luisteren, die chat moet naar de cuisine, en wel nu! Oh nee, ze zit ook helemaal haaks. Oh, ze haakt. Ze haakt. Oh verdomme, ze haakt. Heel m’n tafel niet meer goed. Pff.’
Martien: ‘Kijk Clairetje, daar is mama op de hoogwerker. Ja, zwaai nog maar even naar mama, nu heb je nog een mama, ik denk over een half uur misschien niet meer.’
Maxime: ‘Ik ben niet eens verzekerd voor m’n begrafenis, dus het gaat vandaag een hele dure dag worden.’ Erika: ‘Neeee. Het kán een hele dure dag worden.’ That’s the spirit, Eer. HAHA.
En dan: ‘Morgen op Chateau Meiland.’ Sorry, morgen? Morgen? Dit is echt de most wonderful time of the year.
