Kiki’s Dieetdagboek

Hé leukerd. Lekker dat je weer van de partij bent deze week. Een week waarin ik na mijn lichtelijke crisis van vorige week (lees hier maar) weer behoorlijk ben opgekrabbeld. De tegenaanval heeft gewerkt: ik voel me weer sterk en fit. Ik kreeg deze week zelfs de vraag of ik (help) zwanger ben. “Niet vanwege je buik, maar je hebt een glow, Kiek!” Aaaaah oké, dán is het goed. You see: I love glow. Maar dan wel J.Lo-glow als het even kan.

Over J.Lo gesproken: aan dat achterwerk wordt nog steeds gewerkt. Gevalletje work in progress, maar ik zie wel écht verschil met een paar weken geleden. Volgens mijn  personal trainer Steve begin ik nu centimeters te verliezen op de moeilijkste plekken: mijn bovenbenen, heupen en zelfs kuiten. Woohoo, klinkt als iets dat gevierd moet worden met TAAR- oké, grap. Over eten gesproken: ik heb mijn vegan regime vorige week ietsjes aangepast omdat ik na negen weken knallen gewoon even fokking zin had in sashimi en een wijntje. Moet kunnen.

Juist om het vol te kunnen houden moet het wel leuk blijven. Gisteren nam onze superstagiair Lysanne bijvoorbeeld afscheid (weeh) en ze had voor mij een vegan banana cake meegenomen. Een paar weken geleden zou ik denken: geen suiker, Kiek, geen suiker, maar nu nam ik het aan. Mijn grootste winst zit ’m niet in de kilo’s, maar in kennis. Ik heb controle omdat ik dankzij het programma van Book Your Trainer heb geleerd wat er in voedsel zit, waardoor je tegelijkertijd controle kan hebben én lekker kan leven. Als je de formule eenmaal snapt, dan kun je allebei.

“Kiek, hoeveel kilo ben je nu kwijt? Acht? Tien? Twaalf? Ben je niet ontzettend blij dat je lijf zo verandert?”, een vraag die ik vaak voorbij zie komen in mijn inbox. Ik zou nu kunnen zeggen: ja klopt, bijna tien. Maar eigenlijk wil ik zeggen: lekker in je vel zitten heeft helemaal noppes nada met kilo’s te maken wat mij betreft. Voordat Steve me vroeg of we samen dit avontuur wilden aangaan (en ik twee kledingmaten groter dan nu was), was ik óók happy met mijn lijf. Ja oké, misschien kon die platte kantoorkont best een lift gebruiken en vierde Olga de Onderkin hoogtijdagen: alsnog was ik blij met mijn lijf. Natuurlijk zetten wij millennials vraagtekens bij termen als ‘bikinibody’. Wie bepaalt dat? Wanneer is een lijf goed genoeg? Het doet me ineens denken aan die prachtige, laatste reis…

In december was ik in Bali. Ik plaatste (nah, oké, wel even drie keer nadenken) een foto in mijn bikini. Iets wat ik normaal gesproken niet heel snel doe, maar ik vond het een mooie foto dus dacht: fuck it, let’s do it. Voor anderen misschien totáál geen issue, maar voor mij wel. Het voelt naaktig, alsof iedereen je bekijkt. En automatisch ga je – welkom in de wondere wereld van de vrouw – je lichaam ook vergelijken met dat van anderen en ben je bang dat anderen ook weer wat van jouw lichaam ‘zullen vinden’.

Heb ik geen hangtieten? Ziet mijn navel er niet raar uit? Zijn navels überhaupt geen rare dingen? Moet ik die zomerse, gezellige lovehandle niet een beetje minder aanwezig maken? Had ik vorige zomer überhaupt niet even wat minder bourgondisch kunnen doen? Het antwoord: nee. Happy was ik wel namelijk. En dat is ook precies wat ik nog steeds zie als ik naar deze foto kijk.

Of je het nu hebt over maat 42 of 34: zelfverzekerdheid zit ‘m niet in een kledingmaat, maar in je koppie. Dat is waar ik voor sta. Op mijn 14e was er geen vetrolletje te bespeuren aan mijn lijf, maar was ik toch onzekerder dan ik nu ben. De een wordt gelukkig van de sportschool, de ander van een kaassoufflé. Ik behoorde tot categorie 2 (mét pindasaus DUH), al heb ik nu wel door dat het een het ander niet uit hoeft te sluiten.. Ik kan en mag van allebei genieten omdat ik verandering merk in mijn gedrag. I feel fierce.

En ik hoop – als is het maar op microniveau voor iedereen die deze column leest – dat ik jullie kan laten inzien dat zelfs iemand die nooit sportte of op haar voeding lette, in negen weken kan transformeren. Als jij NU deze 14 maart bedenkt: ik ben er klaar mee, ik wil strakker in mijn vel zitten, dan kun je in mei een nieuwe zomergarderobe aanschaffen, trust me.

Iedereen bedankt voor de lieve berichtjes de afgelopen tijd (ook alle antirookbrigades trouwens, nee, ik heb nog steeds geen sigaret aangeraakt!). Ik voel me zo energiek en high on life dat ik persoonlijk langs al jullie deuren zou willen rennen om persoonlijke ervaringen en plakzoenen uit te wisselen maar hé, dat is zelfs voor deze ahum fitgirl een te grote opgave. Bijkletsen in mijn mailbox mag natuurlijk altijd: kiki@amayzine.com

Tot volgende week!

P.S.: Hartje onderaan als je ook Team. Fokking. Kaassoufflé bent.