Kiki’s Dieetdagboek

Hij vraagt of ik zenuwachtig ben. Ik weet het niet zeker. Ik denk het wel, ja. Ik doe mijn schoenen uit, gevolgd door mijn sokken, treuzel een beetje en stap dan de weegschaal op. Ik heb een maand lang zo erg mijn best gedaan. Drie keer in de week met hoge intensiteit gesport, al mijn eten afgewogen. Het is niet een kwestie van óf ik ben afgevallen, maar hoeveel.

Ik knipper drie keer met mijn ogen. 6 komma fakking 8 kilo eraf.

‘Wacht even, is dit echt? ECHT? Oh my god, Steve, yes!!!’ joel ik naar mijn personal trainer. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit zojuist gebeurd is. ‘Kiek, je doet het zelf, hoor. Ik zie je drie uur in de week. Die andere 165 ben je zelf verantwoordelijk.’ Hij heeft gelijk, en ik voel het. De knop is om. En het goede resultaat maakt me hongerig naar meer. Omdat we eigenlijk niet moeten denken in kilo’s maar in centimeters en jullie nu eenmaal onderdeel zijn van het Grote Burn-Baby-Burn-Vetjes-Plan, hierbij mijn cijfers. Als er Oscars voor afvallen zouden zijn, dan zou het er ongeveer zo uitzien.

De award….

…voor De Grootste Aansteller gaat naar…

De taille. Goedemorgen, hallelujah, ik blijk 11,5 centimeter (!) kwijt op mijn taille. Mevrouw twijfelt nog of ze gaat voor de wesp- of de zandloperlook. En ach, weet je, ik kan het alleen maar toejuichen. Lekker bezig, schat.

…voor het Kan-Wel-Janken-Resultaat gaat naar…

De borstpartij. Ik ben 5,5 centimeter borstomtrek kwijt. Lees: aan het eind van de rit hou ik geen boobs meer over. Maar hé, ook rugvet wordt meegerekend en da’s wel weer positief. Die lege ruimte in mijn beha’s wat minder. Maar dat betekent weer shoppen. Zie je? Positief.

…voor de Onverwachtse Vriendin gaat naar…

Mijn kin. Of zeg maar gerust: onderkin. Ze heet Olga. Ja, Olga is ook meteen de meest seksloze naam die je voor een onderkin kunt bedenken, I know. In een goede bui laat ik haar dansen op een liedje. Anyway: één centimeter aan Olga minder. Wordt straks nog een Olgalientje.

…voor de Probleemarea gaat naar…

De bovenbeenpartij. Mijn grootste fuckers. Min vijf centimeter, WOOHOO! Net als de heupomtrek trouwens, waardoor ik op het moment dat ik dit tik een rokje aan heb waarbij de naad een paar weken geleden nog bijna openscheurde van ellende. En. Nu. Zit. Ie. Los.

…voor de Hollandse kuiten gaat naar…

Moi. Want deze Hollandse kuiten zijn toch echt één centimeter geslonken. Ik wist niet dat het kon. Kan ik dan misschien ooit eindelijk óók normale laarzen aan zonder orthopedisch uiterlijk? Zal het? Ah, toe?

Als jij dit leest en denkt: pff, ik wil óók weer wat strakker in het velletje maar ik weet niet hoe: mindset is alles. Als jij gelooft dat je het kunt, dan kun je het ook. Simpel. Kan ik niet bestaat niet. Niet in mijn wereld. Maar soms is hulp net even dat laatste zetje wat je nodig hebt, snap ik. Mocht je meer willen weten over hoe ik het doe (of het nummer willen van mijn trainer Steve), stuur me even een berichtje op Instagram via @kikiduren of mail me op kiki@amayzine.com.

J.Lo, watch your back, vriendin.

Mijn.

Kont.

Komt.

Eraan.