Kiki’s dieetdagboek

Joejoe! Week ácht alweer. Nooit gedacht het ooit te zeggen maar de tijd gaat snel. Twee maanden geleden besloot ik m’n leven healthwise totaal om te gooien. Ik ging sporten met Steve, de personal trainer die beloofde dat mijn lichaam totaal zou kunnen veranderen als ik maar écht wilde. Ik ging nadenken voordat ik zomaar alles in m’n mond stopte en ja, ik liet de alcohol even links liggen.

Ik bedoel: januari en februari zijn toch al shitmaanden, dus eigenlijk had ik helemaal niet het gevoel dat ik überhaupt iets miste. De stand nu we twee maanden verder zijn? Hard work pays off. Mijn lichaam voelt strak en sterk. Enne, wacht even, pas ik nu serieus weer in maatje 36? Hell yes. Op de redactie worden de eerste grapjes al voorzichtig gemaakt. ‘Kiek, waar BEN je? Jezus, wat een taille. Ik zie je haast niet meer!’ En ja, ook die rol met chocoladekoekjes wordt strategisch langs me heen gepasst over de bureautafel.

Natuurlijk is het ergens ook een beetje intimiderend, iemand die vol gas op z’n doel afgaat. Iedereen die bezig is met afvallen zal dit gevoel ergens herkennen. Mensen gaan zich op een gegeven moment een kleín beetje aan je ergeren. Dingen zeggen als: ‘Maar Kiek, nu is het wel klaar toch?’ Kun jij verder niets aan doen, maar het gebeurt gewoon. Snap ik. Trust me: ik zit óók liever met een truffelpasta op het terras, maar die tijd komt weer, vrienden, heus. Voor nu zullen jullie het moeten doen met Kiek die een salade met gegrilde groenten bestelt, spa rood drinkt tijdens de Vrienden van Amstel Live en zelf haar bakje bloemkoolrijst meeneemt naar werk. Dat. Ik. Dit. Serieus. Schrijf.

Het geheim van succesvol lijnen? Niet bij alles denken: nou, fijn, dat mag ik dus niet meer. Nee, je kiest er bewust voor om het tijdelijk niet te eten omdat je een doel voor ogen hebt. En niets of niemand leidt je af van dit doel. Het gekke is: ik moet zelf ook nog even wennen aan mijn mindset af en toe en het hele maatje 36-idee. Voor het eerst denk ik niet: hellup, die zomer staat om de hoek maar denk ik: fuck yes, bring it on met die bikini.

Och man, ik kan me die eerste sportsessie nog zo goed herinneren. Ik kwam amper vooruit op die loopband en zweette als een otter. Ging bijna knock-out na een halve minuut rennen. Echt, het was gewoon gênant. Als ik iets heb gemerkt na acht weken buffelen, dan is het wel dat je zelf zoveel sterker bent dan je denkt. Het zit ‘m allemaal in de knop omzetten. Sommige mensen kunnen dat alleen, ik had Steve ervoor nodig (serieus, mail hem op steve@bookyourtrainer.nl als je ook een strak zomerlichaam wilt). Morgen krijgen we opnieuw het beruchte weegmomentje… Aan mijn lovehandles te voelen wordt het zowaar tijd om nieuw ondergoed te kopen. En broeken. En jurkjes.

WOOHOO. WIE GAAT ER MEE SHOPPEN?!