Kiki’s expeditie robinson brabbels: hEt live FINALEverslag!

Afscheid nemen bestaat niiiiiiiiet. Ik ga wel weg maar verlaat jeeeee niet. Lieve Robbesnobbers, leuke realityrellers en extravagante Expeditie Eppo’s, ga er maar eens goed voor zitten. Vandaag sterft de brabbelrubriek. Leuker kan ik het niet maken, freunden. Der koek ist op, ja. Zestien weken lang (da’s dus vier maanden hè, mijn GOD) kon je hier op Amayzine al mijn hersenscheten over dit waanzinnige programma voorbij zien schieten.

Over die cracycray BN’ers die proberen te survivallen op een eiland, over de meelwegwerpacties van Rob, de eenzame Expeditie van Rijk, het tactische spel van de Godfather-Fien-familie. Mijn favo furieuze bosheks Mariana, die van meest onbegrepen speler naar publieksfavoriet doorstootte. De Pippi-vlechtjes van Frank. De bananen die gejat werden, de tassen die stiekem gecontroleerd werden.

De tranen van Tim die ons allen raakten. De ruzies, de complotten, de bizar mooie proeven, de zeemanicures van Roy, het badpak van Kim en alles wat ertussenin zat. Wat we tijdens de uitzending zagen moest de volgende ochtend in de uitgebreide roddelkrant besproken worden.

En kijk, dat brabbelen begon allemaal uit pure passie. Een beetje op afstand lullen over BN’ers die op een eiland niet mogen vreten, tanden poetsen, in de spiegel kijken en naar huis bellen: heerlijk. Als kleine snotaap zat ik al met mams achter de buis naar ER te kijken en toen ik bij Amayzine kwam werken móest er dus wel een uitgebreid dit-dacht-ik-toen-ik-het-keek-verslag komen. God, wat was het toch een feestje dit iedere week te schrijven. Soms tot diep in nacht, soms ’s ochtends vroeg, soms vanuit het buitenland, soms retechagrijnig maar altijd met liefde.

De animo werd met de week meer, de site flipte regelmatig uit z’n dakpan en jullie Insta-berichtjes, mailtjes en LIVE OP STRAAT AANMOEDIGINGEN (!) zal ik niet vergeten. Maar zoals haast bij alles: aan alle mooie dingen komt een eind. Ook aan Expeditie Robinson.

Goed, zullen we dan maar? Nog één keer dan, stelletje eilandrukkers. Om het af te leren. Met als kleine side note dat ik gisteravond als razende reporter voor 5 Uur Live bij de finale in Utrecht was, zo hysterisch en excited, dat ik uiteindelijk maar eh, de helft van de aflevering heb gezien, HAHA. Maar het belangrijkste stuk was niet te missen hoor. Ik heb nog steeds klotsoksels van het bekendmakingsmoment.

Afijn. De finale dus. Dit is wat ik dacht.

1. De combinatjoooone van Rijk + overhemd + nonchi trui eroverheen = ik kan sowieso niet meer focussen op wat er vanavond wordt gezegd. Danku.

2. Kippenvel en bijna janken door het begintune-optreden van fluitiste Berdien. Is da normaal? Is het ook normaal dat ik erover nadenk om op mijn begrafenis iets van een Robinson-song aan te vragen?

3. Tim heeft zijn krabbenblouse weer aan. My life is complete.

4.  ‘Doorgaan tot het eeeeeeind, hou je ogen op de prriiiiiiiijs, wij zijn niet te stoppen. Als we doorgaan tot het eeeeeeind.’ Ik voel ineens die Expeditie-song van Kalvijn en Shary zwaar.

5. Zou het technisch gezien slim zijn als ik nu al aan de alcohol ga? Gewoon als een soort overwinningswijntje? Oh nee, Kiek,

je werkt. Tsss. Wijn, doe normaal. CHAMPAGNE KOM MAAR DOOR.

6. Wat een nostalgie! Kim K. heeft  voor de gelegenheid haar Duivelseiland-coupe weer ingeschakeld. Love it.

7. De finaleproef is een beetje te vergelijken met Game of Thrones. Het BEGON allemaal zo goed, die bizarre eindproef. Die palen (!) metershoog boven water – en dat daar gewoon afgesprongen werd. Hugo die in zijn eentje de verkeerde kant op kanode. Shary die duizend jaar over een puzzel deed. Er was spanning. Er was sensatie. Er waren hartkloppingsmomenten en spannende muziekjes en toen… Kwamen die balletjes…

8. Naaaaaa. Wat een gekkig einde. Hè???! Dus je overleeft 32 dagen zonder fatsoenlijk eten, maar verliest het spel omdat ‘je balletjes op zijn’? Ik vind het wel een afknapper dat het moet eindigen met 384 kogels die allemaal gemist worden. Waar is de winnaarskreet omdat de vuurkorf is geraakt? Had hier niet wat beter over nagedacht kunnen worden? Was dit de beste optie die bedacht kon worden in tijden van een barre storm? Wat vinden de makers zelf van dit einde?

9. Wacht even, een shoot out! EEN SHOOT OUT? NEE HELP IK STERF. CAN’T HANDLE DEZE HARTSLAG?!

10. Hugo of Eva, het hangt allemaal van één bal af. Als. Eva. Deze. Niet. Raakt. Wint. Hugo. En. Ja. Het. Is. Een Focking. Anticlimax. Maar. Het. Interesseert. Me. Nu. Even. Niet. Spreek. Het. Uit. JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA HUGOOOOOOOO.

11. Zo trots als een aap met zeven lullen. Ik sprint. Ik ren. Ik beuk andere journalisten aan de kant en moet dat podium op. Daar staat-ie. Met een half betraand, bezweet gezicht van de emotie. Ik moet hem eigenlijk vragen stellen maar eerst gillen we gewoon. ‘DIT IS NIET, NÍET NORMAAL!!’, schreeuwt hij.  Ik weet niet waar ik moet kijken van trotsheid.

Lieve Huug, als iemand het verdiende dit jaar, was jij het. Laten we wel wezen: heroïsch winnen is anders, en ik snáp dat je dat target liever direct had geraakt, maar eindstand: van de twintig kandidaten was jij vanaf dag één al de grootste Robinson. En nu de winnaar. Niet alleen op de buis, maar ook in publiekshart. Waarom? Omdat je 33 dagen hebt geknokt op een eiland en dat het beste deed van iedereen. Terechte winnaar. Punt.

P.S.: Volg me op Insta op @kikiduren voor een live verslagje van de avond. Zo, nu smijt ik de laptop aan de kant en kan ik het R-woord niet meer horen de komende maanden. Grapje. Makers, bedankt voor het vermaak, week in week uit. En met Hugo als ultieme survivor en paradepaard dit seizoen denk ik dat jullie heel trots mogen zijn. Al zeg ik jullie wel als huisvriendin van het eerste uur: ik verwacht volgend jaar wel een eerlijker stemsysteem en meer vuurwerk tijdens de finale.

P.P.S.: Wil je zien hoe het er tijdens de finale in real life aan toe ging? Slinger dan vanavond om 17.00 uur RTL4 aan. Interview ik Hugo enzo. Terwijl hij huilt. Is lachen.

P.P.P.S.: Even peilen hoe het met jullie zit. Geef ons die lobi en een hartje onderaan dit artikel als je Huug ook de terechte winnaar vindt van dit seizoen.

P.P.P.P.S.: Ik kan het nog niet helemaal geloven, maar vanaf nu is het uitslapen op de maandagochtend. Vanaf morgen heeft deze eilandbrabbelaarster een seizoensstop. Het was me een genoegen, eilandetters.

Dikke smakzoen,

jullie Expeditie Robinsnol.