May meets Queen of Jetlags

Je kunt je vakvrienden grofweg in twee groepen verdelen: de delers en de nemers. Tot de nemers reken ik voor het gemak ook even de mensen die misschien niet per se nemen, maar die eerlijk zijn ook niet tot hun belangrijkste taak op aarde rekenen. Van die collega’s bij wie het altijd fantastisch gaat. Alles. Verkoopcijfers, sales, geweldig gewoon. De andere groep, en die is aanzienlijk kleiner, zijn de Noor-en van deze wereld. Die zijn bereid om te delen, eerlijk te zijn en om te helpen. Die nog echt geloven dat delen vermenigvuldigen is. Ik leerde Noor zes jaar geleden in New York kennen. Ergens backstage, ik geloof dat het bij Tibi was, allebei tussendoor aan het werk. Of ik wilde dat ze me fotografeerde. En hé, daar was Olivia Palermo. Of ze me met Olivia op de foto zou zetten? Geen probleem, hoor. Dat is Noor. Die geeft. Ik heb nog meegemaakt dat ze 100K in haar Insta-account zag verschijnen. Inmiddels zijn dat er 719.000, maar Noor, die is dus nog steeds Noor. Omdat ze anderen wil voeden en helpen schreef ze een boek. En daarover en over de minder leuke dingen die bij haar vak horen sprak ik haar in mijn petite TWINGO.