Met de billen bloot: onze allergênantste blunders op reis

We waren net geland op Bali en reden met de taxi naar het hotel. Eenmaal aangekomen stapte ik uit de auto en stond bijna op een klein, kleurrijk bakje met stukjes fruit, bloemetjes en kruiden. Eromheen liep een shitload aan mieren.

In de dagen erna zag ik steeds meer van die kleine bakjes op straat. Vooral op de stoep voor huizen en hotels.  “Volgens mij doen ze dat om insecten naar die plek toe te lokken. Wat slim, zeg!” Ik hoor het mezelf nog zo zeggen. Pas na een dag of vier kwamen we erachter dat overal op straat kleine, kleurrijke offertjes liggen om de kwade geesten te verjagen. Ik heb me denk ik zelden zo’n idioot gevoeld. Wisten wij veel.

Gelukkig ben ik niet de enige idioot op reis. Nee, we kunnen d’r hier op de redactie behoorlijk wat van. Toch, collega’s?

Lilian: ‘We gingen met het hele team op roadtrip naar Parijs en May en ik zaten samen in de auto. Toen we eenmaal bij het adres van ons hotel aankwamen keken we elkaar aan. Eh, we zijn er? Toch? Klopt dit? Bleken we op precies hetzelfde adres te staan, maar in een of ander vaag, Frans dorpje. We moesten anderhalf uur terugrijden naar het ‘echte’ Parijs en hebben onderweg gegodverd en in ons broek gepiest van het lachen.’

Adeline: ‘Ik was geland in Dubai en dacht dat de bagageband nog kwam, dus ik liep door. En door. En door. En voor ik het wist, stond ik buiten. Ja: wij waren inderdaad de idioten die onze koffers hadden gemist. Serieus straal langs gelopen. En probeer dán nog maar eens terug die hal in te komen.’

May: ‘Ik ging naar Vietnam en wist dus niet dat je daar een visum voor nodig had… Gelukkig hadden we een tussenstop in Maleisië waar we dat papiertje uiteindelijk konden regelen, maar we waren al bijna aan het kijken naar hotels als we spontaan naar Maleisië op vakantie moesten.’

Lynn: ‘Je hebt op Sydney internationale en binnenlandse vluchten en daar zijn twee aparte vliegvelden voor. Je raadt het al: twintig minuten voor aanvang van mijn vlucht kwam ik erachter dat ik – KUT – helemaal niet op het juiste vliegveld was. Ik ben meteen een taxi ingesprongen en heb de vlucht thank god op het níppertje gehaald. Maarre, goed voor je bloeddruk is het niet, zal ik maar zeggen.’

Kiki: ‘Zal ik weer aftoppen dan? Heb je even? Lil en ik gingen voor Fashion Week naar Milaan en op de luchthaven kwam ik erachter dat mijn paspoort nog eh, thuis lag. PANIEK ALOM. Lees dit maar. 

Oh, en in diezelfde trip heb ik trouwens op de terugweg ook nog voor de tweede keer paniek veroorzaakt op de luchthaven. Ik kreeg een mailtje van een hotelmedewerker met daarin de tekst: Dear Kiki, just to let you know, you forgot your laptop at the concierge desk. Please let us know how we should proceed. Best regards, Giovanni. Ben je dan 26 of ben je 14 en heb je zes breezers achter je kiezen? Ik kon wel janken. Het kostte 120 euro om dat rotding met spoed op te sturen.

Je snapt: ik win deze battle der kutverhalen.’