Nog even over Miljuschka Witzenhausen
Op de app kwam het bericht binnen op zaterdagmorgen, dat Miljuschka het voor één keer ging hebben over haar familie, over haar moeder Astrid, over haar oom Willem Holleeder. ’s Lands grootste crimineel, die vrijdag levenslang kreeg voor vijf moorden, waaronder die op haar oom Cor van Hout.
Het eerste boek van haar moeder Astrid, Judas, las ik in één ruk uit. Net als het tweede. Onder het lezen vroeg ik het me al af. Hoeveel gevaar loopt Miljuschka eigenlijk, met zo’n publiek bestaan? Deed ze iets om te zorgen dat ze buiten beeld bleef? Het antwoord in de Volkskrant van het weekend van Miljuschka en Astrid was duidelijk: ja, dat deden ze. Maar Astrid stopt met zich verstoppen, omdat haar dochter daardoor meer gevaar loopt.
Een opdracht niet krijgen doordat je toevallig het nichtje-van bent, altijd over je schouder moeten kijken, proberen te verbergen waar je woont, geen selfie met je moeder kunnen maken als je samen op vakantie gaat. Altijd na moeten denken hoe je je leven zo onnavolgbaar mogelijk kan maken. En ondertussen het gymnasium afmaken, beginnen bij TMF, Onderweg naar Morgen doen, boeken schrijven, presentator zijn van je programma’s bij 24Kitchen, deskundige aan de RTL Boulevard-desk… Wat een vrouw, wát een vrouwen. Want dat bleek wel uit het interview.
Moeder en dochter rekenen op de liquidatie van Astrid, vertellen ze aan de Volkskrant, want het vonnis van broer Willem was het doodvonnis van zijn zus door haar getuigenis. De foto’s laten zien hoe close de twee zijn, maar ook hoe sterk, want dat spat van de pagina’s af. Op nog ontelbaar veel ontmoetingen bij tompouce of kaastaart (zoals ze de stiekeme afspreekplaatsen noemen) voor jullie.
Beeld: Roland J. Reinders
