Tequila, Turkse thee en tranen van het lachen

We hebben hier maar meteen besloten dat de ‘what happens in Turkey, stays in Turkey’ van toepassing is. Lijkt ons beter voor iedereen. Foto’s, video’s, uitspraken; we moeten ons beschermen voor onszelf, want we gaan natuurlijk weer rosé all day, wat weer gepaard gaat met een hele hoop uilengeluiden (de pauw is sinds gisteren zó 2018), gehinnik en plas-in-de-broek-momenten.

Zet het hele Amayzine-team samen op het vliegtuig richting het Hillside Beach Resort en je weet dat het, tja, rellen in het kwadraat wordt. Al was dat ons waarschijnlijk ook gelukt in een Centerparcs-huisje op de Huttekutteheugte, maar dat terzijde. If we travel, we do it in style. Wat we hier doen, vraag je je misschien af. Laat ik het erop houden dat werken het ondergeschoven kindje is geworden en we vooral werken aan eh, onze teint.

De dagen beginnen met yoga bij een prachtig klein privéstrandje. Ja, ik wist ook niet dat ik het in me had om ’s ochtends om 8.00 uur de Child’s Pose, Warrior II en Downward Facing Dog (wie bedenkt die namen?) te doen, maar ik kan je zeggen: het is chill. Alle lof gaat trouwens naar onze yoga-instructrice (Schots en überlief), die soms als ze praat mekkert met vibrato als een klein geitje. Iedereen bij Hillside is zo ontzettend vriendelijk. Pas als je er bent geweest snap je dat universiteit Harvard een studie heeft gemaakt van het feit dat de return rate zó buitensporig hoog is bij dit specifieke resort in Turkije.

Na de yoga sloffen we langzaam richting het ontbijt waar je hier standaard een error in de bovenkamer krijgt. Hoe moet je je als mens gedragen op het moment dat er negen verschillende soorten roomboter en twaalf verschillende soorten pancakes bij het ontbijt staan? Wat doe je dan? We kiezen voor de pakken-wat-je-pakken-kan-tactiek en die werkt purrrima, kan ik zeggen.

Vervolgens staat er een boottrip op de planning. Correctie: een freaking boatparty. Het begon eigenlijk allemaal heel jetsetbeschaafd met een glas bubbels, maar binnen de kortste keren vlogen de Gin-Tonics, Moscow Mules en tequilashots in het rond, waarna we de diepere ‘never have I ever’-gesprekken des levens voerden. Misschien werd er ook nog een kleín beetje getwerkt op het dek, ik weet het niet meer precies.

Wat ik nog wel weet is dat ik een uur later totaal knock-out lag te kwijlen op een massagetafel. Ik was niet de enige, want na afloop kwamen mijn collega’s één voor een lyrisch hun Balinese spa-huisjes uitgewandeld. ‘DIT IS DE BESTE MASSAGE DIE IK OOIT OOIT OOIT HEB GEHAD, KIEK.’ Ja, ik ook. Bij mij ook. Serieus. Het ritueel wordt afgesloten met een ginger tea en een bord met gigantische joekels van aardbeien. Zucht. Een gelukzalige grijns van oor tot oor. Is het al tijd om dit tot het beste groepsuitje ooit te bestempelen? En sorry, maar is het ook alweer tijd om meteen die tickets voor volgend jaar te boeken? Zullen we ons dan maar meteen de Hillside Hillbillies noemen?

Tijd voor een Oscarmomentje. Dank Hillside en PR-ster Liesbeth voor de waanzinnige minivakantie en dito service, dank Ipek voor het zijn van onze gastvrouw (en wat voor een!) en dank May en Daan voor het in het geheim organiseren van dit groepsreisje. Nog twintig minuten rellen en nooit meer naar huis. Drop the mic.