Over Chantal

Dus je bent Chantal Janzen en je moet werken op zaterdag. Als iedereen (nou ja, bijna iedereen) verder vrij is. Je hebt, zo kan ik me dat voorstellen, ’s ochtends nog even speciaal iets met je kinderen gedaan, eten klaargezet voor ’s avonds, je hebt de oppas geregeld, alle belangrijke nummers klaargelegd, je tas ingepakt en hups, daar ga je. Je weet dat er die avond een miljoen mensen naar je gaan kijken en dat sommige mensen hun pen al in de azijn aan het dopen zijn. Maar je richt je op je werk. Je hebt Leco gevraagd om op je knapst te verschijnen. Haar, make-up, het hele circus. Daar komt je styliste binnen met je outfits. Je past, kijkt kritisch en kiest voor de rode met pailletten. Hakje eronder, benen even lekker met Nuxe insmeren en daar ga je.

Kortom, je hebt je best gedaan. En dan begint het. De dirt-diarree. Je zou botox hebben gebruikt, je zou dit, je zou dat, het was te veel van het een, te weinig van het ander. En toen je dacht dat alles voorbij was, ging je collega Wendy van Dijk die berichten weer liken. Daar trok je een wenkbrauw bij op (want ja, dat kon je heus nog, die wenkbrauw optrekken) en toen kwam er een vers hoofdstuk. Wendy. Haar account zou gehackt zijn. Het zou jou verder allemaal een spreekwoordelijke worst zijn, maar toch fijn, want dit had je nou ook weer niet verwacht.

Je gaat naar huis. Leest wat er over Wendy en Linda wordt gezegd en weet twee dingen. 1. Je bevindt je in goed gezelschap. 2. Om de online wereld een betere te maken, hebben we nog een lange weg te gaan.

Dus je reageert. Op Janziaanse wijze. Met humor en zelfspot en toch ook liefde. En dat vind ik knap want jeetje, mensen. Dit is ook gewoon iemand die haar best doet. Die haar werk serieus neemt, de hele dag haar stinkende best heeft gedaan om ons een gezellige zaterdagavond te bezorgen. Verdient ze dan dit? Mag ik eindigen met een quote van good old Henny Vrienten: er zit een knop op je tv.

Als je het allemaal zo vreselijk vindt, dan kijk je toch lekker niet?

Beeld: Instagram Chantal Janzen