Science says: als je bewust vrijgezel blijft ben je gelukkiger

Mocht je al wat langer stukjes van mij lezen, dan weet je inmiddels wel dat ik pleit voor een happy single leven. Of een happy relatie. Key word is voor mij ‘happy’, want ik zie niet in waarom je in een ongelukkige relatie blijft hangen. Daar is het leven veel te kort voor en het is ook nog eens onwijs zonde van je tijd. En dus leef ik met het motto ‘liever gelukkig alleen dan ongelukkig samen’. Nu klinkt dat natuurlijk allemaal best voor de hand liggend, maar het zou je verbazen hoeveel mensen in een ongelukkige relatie blijven hangen. Nou, mij niet gezien. En nu is ook nog eens onderzocht dat dit de gezondste manier van leven is. Hé, als de wetenschap het zegt, hoor je mij die niet tegenspreken, hoor.

Want ondanks een scheidingspercentage van 40% – da’s flink, kun je nagaan hoeveel mensen van die 60% ook nog eens een ongelukkig huwelijk hebben – is trouwen toch voor velen een bucket list-dingetje. Was het vroeger ook voor mij, toen de liefde nog een Disney-sprookje leek en minder een zinkend schip à la Titanic. Voor mij is het nu geen must meer. Ik weet van mezelf hoe verliefd ik kan worden en weet inmiddels ook heel goed dat diegene het echt waard moet zijn. Dat je de energie die je erin stopt ook terugkrijgt en niet als enige die kar een beetje aan het trekken bent.

Socioloog Elyakim Kislev is het daar he-le-maal mee eens (thank you) en heeft er een boek over geschreven: ‘Happy Singlehood: The Rising Acceptance and Celebration of Solo Living’. Klinkt als een boek naar m’n hart. Volgens haar zijn singles ten eerste helemaal niet meer in de minderheid en ten tweede zijn ze ook nog eens een stuk gelukkiger dan hun gemiddelde getrouwde leeftijdsgenoot. Ze gaat hiermee de strijd aan met vooroordelen als dat singles ongelukkig zouden zijn, onvolwassen, onaantrekkelijk of antisociaal. Als je die vooroordelen leest denk je waarschijnlijk, net als ik, dat we niet meer in de 1800 jaren leven, maar die vooroordelen kom ik ook nog wel eens tegen.

Sterker nog, volgens Kislev kunnen getrouwde mensen nog wel wat leren van ons vrijgezellen. Bijvoorbeeld dat je altijd waarde moet blijven hechten aan je sociale kringen, je familie en andere sociale netwerken. Ook schijnen bewuste vrijgezellen – de naam zegt het al – bewust te kiezen voor hun vrijgezellenbestaan en staan zij dus meer achter hun beslissingen. In tegenstelling tot veel getrouwde stellen die het maar ‘laten gebeuren’ in plaats van stil te staan bij hun levensloop, met de kans dat je na een aantal jaar ineens beseft dat je leven aan je voorbij vliegt zonder dat je een actieve rol erin speelt.

Zijn alle vrijgezellen dan gelukkiger dan alle getrouwde koppels? Nee, zo zwart-wit is het nou ook weer niet. Kislev benadrukt dat veel getrouwde stellen ook heel gelukkig zijn, maar het moet niet het huwelijk zijn wat je gelukkig maakt. Dat je zélf gelukkig bent, daar draait het om. Daar komt ook bij dat gelukkige mensen in eerste instantie ook sneller gewillig zijn om te gaan trouwen. Waar deze getrouwde stellen tegenaan lopen is bijvoorbeeld een scheiding of de situatie dat ze uiteindelijk weduwe/weduwnaar worden. En dan blijkt dus wel dat vrijgezellen meer resistent zijn tegen dergelijke tegenslagen in het leven. Volgens mij kunnen we dus van elkaar nog best wel wat leren hier en daar. Maar happy single kunnen zijn is dus absoluut geen fabeltje.