The Last Czars: Russische The Crown, maar dan duisterder en spannender

Tot mijn grote spijt heb ik in mijn geschiedenisles nooit iets geleerd over de Romanovs, terwijl die me waarschijnlijk genoeg hadden kunnen motiveren om me van m’n zesjesmentaliteit af te helpen. Maar nee, helaas. Mijn eerste kennismaking met de Romanov-familie was door de tekenfilm Anastasia (die ik – no shame here – nog steeds met liefde terugkijk). Best een duistere tekenfilm al, met als über bad guy natuurlijk Rasputin. Maar nu hebben we ein-de-lijk een volwaardige serie waarin we alle ins en outs te weten komen van deze Russische familie: hallo The Last Czars. Of eh, привет. Thanks Google Translate, maar geen idee hoe je dit uitspreekt.

Gelukkig is The Last Czars dan ook wel gewoon in het Engels gesproken, want dat Russische zou me toch een beetje afleiden, ben ik bang. Even een korte introductie van de Romanovs: deze familie wist maar liefst driehonderd jaar te regeren over Rusland.  Toen was het echter klaar met de pret (vorig jaar was dat overigens honderd jaar geleden) en werden de Romanovs bruut omgelegd door de bolsjewieken.

De laatste tsaar, waar deze zesdelige serie voornamelijk over gaat, is Nicholas II. Die zag de rol van tsaar alleen niet bepaald zitten en zou dit ook hebben verkondigd aan zijn adviseur. Maar ja, niks aan te doen: regeren moest ‘ie. Ook enigszins vervelend dat de Russen zelf niet bepaald fan waren van deze familie, en dat was te danken aan zijn voorganger, Alexander III. Die regeerde behoorlijk pittig, met geen persvrijheid of vrijheid van meningsuiting, veel geweld (en doden) bij ‘vreedzame’ demonstraties, en hij begon tussendoor ook nog even een oorlog. How not to be a Czar 101. Zie van dat imago maar eens af te komen, hè.

Maar wat misschien wel het interessantste van deze hele familie is wordt ook in The Last Czars belicht, namelijk de rol van Anastasia Romanov (ja, die van de tekenfilm inderdaad). Toen de gehele familie werd uitgeroeid zijn naderhand alle lichamen gevonden in hun huis (mansion) Ipatjev, behalve dat van haar. Perfecte formule voor het begin van een legende natuurlijk. Meerdere (duizenden, waarschijnlijk) vrouwen hebben vanaf dat moment beweerd dat zij dé Anastasia zijn, maar een echte identificatie heeft (nog) niet plaatsgevonden. De kans dat zij nu nog in leven zou zijn is wel redelijk nihil, omdat ze in 1901 is geboren. Maar toch, het blijft een interessant verhaal.

Opvallend is dat The Last Czars eigenlijk vooral positieve kritieken krijgt (en terecht, vind ik) behalve van… Tromgeroffel, de Russen. Ja, want kom je aan hun land, geschiedenis, cultuur en zet je dat in een niet al te goed daglicht, dan is het ruzie. Zie Chernobyl voor voorbeeld numero 2. Maar goed, ik zou zeggen: gewoon kijken? die serie. Leuker dan The Crown, het spijt me dat om te zeggen. Wel iets minder lang, want zoals ik al zei heeft The Last Czars zes afleveringen à veertig minuten. Je checkt de trailer hieronder en je checkt de hele serie uiteraard op Netflix.