Met een vers nummer zonder ik me altijd even af. Ook al heb ik alles al van voor naar achter en ondersteboven gezien en doorgespit, ik wil het nog een keer lézen. In stilte. Eén voor één de bladzijden omslaan, het papier bepotelen, de foto’s zien, in de verhalen duiken. En toen ik mezelf onderdompelde in het verhaal van onze Peggy, over waar de groten der aarde vakantie vierden, kreeg ik een idee. Ik zag Saint Barth, ik zag The Hamptons, Kroatië en Saint-Tropez, maar ineens was daar Dubai. Je moet weten dat ik een recidivist ben, omdat mijn beste vriend besloot naar de Emiraat te emigreren. Daar was het plan, tussen de plensbuien door, een weekje naar de zon, naar onze vrienden, zo net voordat hier de zomer aanmonstert. Moet het alleen nog even met May bespreken, maar hé, het magazine komt uit haar bovenkamer, dus dat snapt ze vast. Kopen dus, de nieuwste Amayzine, op eigen risico, je zou er zomaar eens een vakantie van kunnen boeken. Hij ligt in het schap bij je boekhandel of Appie. Je bent gewaarschuwd.