Op parfumgebied ben ik best een en ander gewend en verwend, dat ook. Dus als je wordt opgetild en aan je eigen pols blijft ruiken, weet je dat het raak is. Chanel 1957 (vernoemd naar het jaar waarin Gabrielle Chanel in Amerika werd uitgeroepen tot invloedrijkste modeontwerpster van de 20e eeuw) heeft het allemaal. Het is een ‘Exclusif’ dus alleen in de boetiek en in de Bijenkorf te koop en ook gecreëerd door huisparfumeur Olivier Polge (die ik vorig jaar juni mocht ontmoeten tijdens een van mijn mooiste persreizen van het jaar). Als ik de bijgevoegde literatuur induik, begrijp ik wat me zo aantrekt: de acht witte muskussoorten. Ik heb iets met muskusgeuren. Ze zijn zacht, fris en schoon. Je ruikt muskus, vanille en honing, maar ook cederhout en roze peper, waardoor het niet te wollig maar wel fris is. Echt een parfum om de lente mee in te gaan. Voor je het weet is het zover. Enne, ook een puike suggestie voor een valentijnsgift.