Typewriter is volgens Twitter zo eng en bezorgt je slapeloze nachten: zien dus
De afgelopen dagen zag ik internet er vol mee staan: de nieuwste horrorserie van Netflix: Typewriter. Die scheen zó eng te zijn dat heel Twitter niet meer sliep en dus ook alleen maar aan het twitteren was over die slapeloze nachten door deze serie. Nou, je kent natuurlijk van vroeger dat als je iets niet mocht, je het juist wilde – zo ben ik dus met series en films. Is iets té eng? Kun je er echt niet van slapen? Dan wil ik het dus zelf proberen. Slapeloze nachten heb ik van mezelf al (yay insomnia), dus leek het mij een handige keuze om deze serie dan maar tijdens een slapeloze nacht te beginnen. Slechte, slechte keuze.
Want eng is ‘ie dus echt. Holy shit, zeg. De trailer check je onderaan en die gaf me al best wel de creeps. Ik had dus kunnen verwachten dat het hele eerste seizoen wel zo zou zijn, maar ik had mezelf ook íets dapperder ingeschat. Helaas. Dus ja, je moet wel echt van spanning houden, van schrikmomentjes, en niet vies zijn van een geestje hier en daar. Oh ja, en kijk ‘m maar gewoon lekker overdag. Ik doe er nu laconiek over, maar serieus: hij is best pittig eng.
Typewriter speelt zich af in Goa, India. Een groep schoolkinderen raakt gefascineerd door een oude mythe, waarbij een man zou zijn overleden tijdens het schrijven van zijn boek genaamd The Ghost of Sultanpore. Dit boek schreef hij op een Typewriter, vandaar dus de naam, en de kids willen op onderzoek uitgaan in het huis waar hij is overleden en waar hij dit boek schreef. Voordat ze op een geest stuiten trekt er een nieuwe familie in dit huis en dat is wanneer dingen, nou… Grimmig worden.
De klassieke horrorelementen zijn aanwezig. Een oud, vervallen huis, met geen enkele buurman in zicht – gaan mensen daar anno 2019 nou echt nog wonen? Mij niet gezien hoor. Maar goed, die is aanwezig: check. Een oud apparaat dat zijn eigen leven leidt, in dit geval een typemachine: check. Een klein meisje dat op een verdachte manier dood is gegaan in eerder genoemd huis: check. Dat spookt dus nog lekker rond daar, inderdaad. Veel schrikmomenten, schaduwen die ineens voorbij een raam lopen, deurbellen die zonder reden af gaan (en dan ook zo’n lekker ouderwetse), deuren die dichtslaan; de hele mikmak.
De serie bestaat uit vijf afleveringen, van elk zo’n vijftig minuten. Yes, dat kan je inderdaad in een slapeloos nachtje bingen. En of-ie dus écht zo eng is? Het is eindelijk licht en ik durf nu een beetje te gaan slapen. Dus ja, deze dappere dodo vond ‘m geen aanrader voor midden in de nacht. Maar overdag? Zeker kijken.
