Ursula von der Leyen

Vandaag stemt het Europees Parlement of  Ursula von der Leyen de nieuwe voorzitter wordt. Of niet. Want de rode lopers liggen niet bij iedereen uitgerold.

Praktisch ingesteld als Ursula is, dat krijg je hè, als moeder van zeven (ja zeven, zéven) kinderen, besloot ze geen tijd te morsen door met de pers te praten, maar bezocht ze iedereen die ze voor zich moest winnen. Het kraagje omhoog, de haren naar achteren.

Ursula lijkt de gunfactor niet te hebben. Ze zou te perfect zijn. En uit een gegoede familie komen (alsof een mens daar iets aan kan doen), en zeven kinderen hebben, en twee universitaire titels hebben (economie en geneeskunde) en ook nog eens al 33 jaar bij dezelfde man zijn. En oh ja, vergeet ik nog bijna te zeggen dat ze er te perfect uit zou zien. Strak gesneden jasjes met een vrolijk biesje, de kraagjes omhoog, haren naar achteren en de perfecte wenkbrauw.

En dat, dat zouden de mensen dus niet leuk vinden. Want, nou ja, gewoon te.

Nu vind ik het soms wat makkelijk en flauw wellicht om de vraag te stellen wat we zouden zeggen als het hier een man betrof. Maar ik doe het toch. Hoog opgeleid, een leuke vader, hard werkend, goed gekleed en ook nog eens aantrekkelijk. Wow, de mensen zouden aan zijn voeten liggen.

In mijn Marie Claire-periode was de opperbazin (type Ursula als in: zeer slim en succesvol met een gezonde liefde voor mode) gevreesd, omdat ze zo scherp kon onderhandelen. Omdat niets haar ontging. Omdat ze als eerste op kantoor was en als laatste wegging. Tenzij de sale bij Le Bon Marché begon, dan verliet ze het pand klokslag lunchtijd om vervolgens drie uur later met zeventien tassen terug te keren en alles uit te stallen voor haar collega’s. Maar verder was ze voor niets en niemand bang. En daarmee was iedereen bang voor haar. Maar als ze een man was geweest, hoe hadden we haar dan ervaren? Dat was de vraag die ik me vaak stelde. Dan hadden we het allemaal heel normaal gevonden.

Moeten wij (ja, wij, ja) een deukje hebben om ons geliefd te weten? Dit staat even los van de politieke portefeuille van Von der Leyen, ik ben niet politiek onderlegd en houd dat terrein vrij voor mensen die daar verstand van hebben, maar puur hoe mensen haar percipiëren als mens.

Ik sluit af met de zin die bedacht werd door de hoge dame van Marie Claire.

Think smart, look amazing.

En als anderen daar een probleem mee hebben, dan is dat inderdaad een probleem. Hún probleem.