Waarom je Beautiful Boy moet zien
Geef mij een ruime vliegtuigstoel, een vriendin die wat filmsmaak betreft op mijn lijn zit, vooruit, een glas witte Bourgogne en ik ben een gelukkig mens. Of op z’n minst genomen een tevreden mens. Vorige week vloog ik naar Dubai met binnen fluisterafstand Esther Goedegebuure, hoofdredacteur van JAN, die mij regelmatig influistert wat te zien of wat te lezen. Met zes lege wifiloze uurtjes in het vooruitzicht en een topkeuze aan films (hieperdepiep voor Emirates Airlines) kon mijn vlucht niet stuk. Esther bood me een breed palet aan, en ik koos Beautiful Boy.
Het verhaal
De Belgische regisseur Felix Van Groeningen verfilmde het verhaal van een jongen uit een upper middle class Amerikaans gezin die, zonder zichtbare reden, verslaafd raakt aan crystal meth. De vader, David Sheff, schreef een boek over de verslaving van zijn zoon en Nic Sheff, de zoon, schreef vervolgens twee boeken: ‘Tweak’ en ‘We All Fall Down’, waarin hij zijn terugval beschrijft.
Waarom je de film moet zien
De muziek, de weergaloze acteerprestatie van Timothée Chalamet (die vorig jaar al een Oscarnominatie kreeg voor zijn rol in ‘Call Me by Your Name’), de vertolking van Maura Tierney (Helen! Hélen! HELEN!) als stiefmoeder en dan vooral de scène waarin ze Nic achterna rijdt in haar rode busje nadat Nic in het dal van zijn verslaving bij hun thuis heeft ingebroken, de scène waarin het kleine stiefbroertje vraagt aan zijn vader: ‘Is Nic on drugs again?’ en ook de scène waarin de broertjes stoeien met een afgekickte Nic op het strand en vertellen dat ze een beetje angstig waren om hem weer te zien en zeggen dat het ‘toch allemaal heel vertrouwd’ is. Ook de manier waarop je de donkere kanten van Nic ziet, hoe hij zijn vriendin meesleurt in zijn verslaving.
Wat ook leuk is…
Is dat dit een productie is van Plan B, oftewel de filmmaatschappij van Brad Pitt. Hij staat ook in de aftiteling (dat krijg je hè, als je in het vliegtuig zit en een zeldzaam mooie film kijkt, dan pak je die aftiteling ook even mee).
En dit toetje…
De monoloog op het eind, tijdens de credits. Van een zeldzame schoonheid.
