Waarom je nooit zou moeten trouwen met iemand met een studieschuld

Toen ik vorig jaar nog bij de notaris langs moest gaan omdat er het een en ander getekend moest worden voor mijn huwelijk, moest ik stiekem lachen. En geloof me: zo vaak lach je niet stiekem bij de notaris.

Maar ik had lol. Want, wat mocht ik nou doen daar? Vertellen hoe het ook alweer zat met die studieschuld van mij. En ik mocht aanhoren, dat als we eenmaal getrouwd zouden zijn, het ook zíjn studieschuld zou worden. Kijk, daar gaat dat diploma in mijn bureaula toch net wat meer van glimmen. De Telegraaf kopte vorige week dan ook: ‘Trouw nooit met iemand met een studieschuld’. Ha. Too late. Allang gebeurd dus. Ik blij, man wat minder.

Ach, weet je wat het is met die studieschuld? Natuurlijk is het irritant dat ik het heb, en had ik het óók liever niet. Maar aan de andere kant heb ik er in die jonge bevlogen jaren écht intens van geleefd. Vrijheid en blijheid en het gaf heerlijke feestjes en reisjes en vakanties. Maar word je ouder en heb je nog altijd die schuld, dan kan je partner daar dus wat van zeggen. Schrik niet als je date na afspraakje nummer zes eens peilt hoe het er bij jou voor staat. Heel lang nam je namelijk automatisch de helft van iemands studieschuld over als je trouwde. Nu zijn daar net andere regels voor en trouw je niet zomaar in gemeenschap van goederen, maar het kán wel. En dan vergeet je misschien die hele studietijd mee te nemen in je toekomstplannen.

Het zal je maar gebeuren: zit je na een scheiding opeens mee te betalen aan iemands wilde jaren in de kroeg. Want, laten we wel wezen, daar wordt die lening bij DUO nu eenmaal het meest voor gebruikt. Ik was even benieuwd: wat lenen we dan gemiddeld in Nederland? Best wat, zo blijkt uit de cijfers. Gemiddeld leent een student zo’n 13.500 euro bij in de totale tijd dat de studie duurt. En zeker 73 procent van de studenten leent in ieder geval íets: je bent eerder een uitzondering als je niet leent, zo blijkt. In totaal hebben alle Hollandse studenten zo’n elf miljard euro schuld bij de overheid. Daar zijn ongetwijfeld heel, heel veel biertjes van ingeschonken. Ach, we hopen maar dat ze smaken.

Mij hebben ze zeker gesmaakt in die tropenjaren waarin ik nog kon rekenen op mijn vrienden bij DUO. Inmiddels is die vriendschap wat bekoeld. Want hoewel ik me die mooie nachten in de kroeg nog prima kan heugen en ik hier en daar nog een foto van een verdwaalde wintersport als herinnering heb, doet dat maandelijkse afschrift van DUO stiekem wel altijd een beetje pijn aan mijn salaris, nu ik later groot ben.