Waarom we altijd 2 Smintjes eten en nooit 1

Of twintig, want ik heb net een grootverpakking opgeduikeld bij de plaatselijke kruidenier en daar gaan May en ik bijzonder lekker op. ‘150 Smints’ staat er op de verpakking in het midden van onze bureaus en per Smintje levert je dat zo’n pakweg twee uur mondfrisheid op. Ik heb er in het laatste uur zeker tien gegeten. Geen grapje. Googelt: gevolgen van overmatig Smint-gebruik.

May vertelde me gisteren dat ze in een boek las dat het onmogelijk is om maar één cashewnoot te eten. Ik weet zeker dat je nu probeert om er maar eentje te nemen. Zou ik in ieder geval doen. Nu ben ik van origine niet zo cashewnoterig, dus dat scheelt vast, maar ik wil wel weten hoe het komt dat ik het niet bij één Smintje kan houden.

Toen ik stopte met roken ademde ik heel hard mijn Smint in, ja, dit klinkt een beetje als lijm snuiven, maar het hielp wel tegen de rookdrang. Niet mijn hele Smint hoor, gewoon de dampen. Ik maak het niet beter, hè? Ik ben zelf ook blij dat ik gestopt ben. Nu zou je kunnen denken dat het om suiker gaat, maar de wetenschap krijgt maar niet aangetoond dat dit verslavend is, zegt Kennislink. Wat wel zo kan werken is iets lekker vinden. Want van wat lekker is wil je meer. Boerenlogica, daar hou ik van.

Simpel dus. We zijn inmiddels op het punt dat de hele redactie weet dat de grootverpakking met Smintjes in de bovenste lade van mijn bureau ligt. Ik neem er nog eentje. Of twee. Of drie. Of vier.

Bron: Kennislink