Wat ik allemaal te horen krijg als ik geen make-up draag

The power of make-up geldt voor mij. Je hoort me niet klagen over oneffenheden of acne, maar geloof me: zonder schmink herken je mij nauwelijks. En dat steekt mijn medemens niet onder een stoel of een bank. Als ik concealer, bronzer en mascara laat voor wat het is, dan kan ik op deze 4 vragen rekenen:

Ben je ziek?

Nee, ik heb geen last van migraine, buikloop of oorontsteking. Ik heb gewoon geen make-up op. In de zomer heb ik standaard een sepiakleurige huid. vanaf november kun je mijn teint vergelijken met een glas halfvolle melk. En dat roept dus vragen op.

Zo, heb je het laat gemaakt?

Tien van de tien keer als ik deze vraag krijg, heb ik gewoon acht uur lang liggen tukken. Als een roosje.

Gaat alles wel goed met je?

Ik teken blijkbaar ook een lach op m’n porum als ik maquillage aanbreng. Zonder make-upmasker staat mijn gezicht denk ik instant op standje intens verdrietig.

Huh, Lynn, ben jij dat?

Soms herkennen mensen me niet zonder make-up. En ik zie je fronsen van: ja hoor, nu overdrijft ze. Nee, echt niet. Mensen waarbij ik al mijn hele leven in de straat woon, lopen me straal voorbij als ik in clochardkloffie naar de pesto-hummus zoek in het koelschap van Albert Heijn.

Dus hou je in, de volgende keer dat je me met kale wimpers ziet.